Ένα ΑΛΕΡΤ χωρίς καμία χρησιμότητα για μας, που το μόνο που κάνει είναι να μεταθέτει την ευθύνη του επίσημου κράτους και των θεσμών που αυτό δημιούργησε στους ώμους τους δικούς…

Ο Μπρεχτ περιμένει από τους νέους, που είναι ακόμα αθώοι και αμόλευτοι, που δεν έχουν ευνουχιστεί και αλλοτριωθεί ακόμα, το γκρέμισμα του καταδικασμένου ιστορικά εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος...

Μερικές φράσεις που μολονότι είναι πανανθρώπινες και αυταπόδεικτες δεν έρχονται εύκολα στο μυαλό μας. Ίσως γιατί μοιάζουν με τον αέρα που αναπνέουμε χωρίς να τον σκεφτόμαστε.

Ο Ρίτσος, "ποιητής της τελευταίας προ Ανθρώπου εκατονταετίας", μιλάει για το χρέος του ποιητή, για το ποίημα που δεν έχει χρόνο να ρεμβάζει παρά δίνει το παρόν στο πρώτο κάλεσμα…

Μα πάντα ακράτητοι και λαίμαργοι για φως.

Σε όσους υπομένουν σιωπηλά τα δεινά τους, σε όσους η εργοδοτική τρομοκρατία καταφέρνει να τους κρατήσει σιωπηλούς παρατηρητές των εξελίξεων απευθύνεται ο Μαγιακόφσκι μιλώντας για δούλους σιωπηλούς.

Η ζωή είναι ένα δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας.

Ο ποιητής και οι λέξεις. Οι λέξεις όχι των λεξικών και του συντακτικού αλλά οι ζωντανές λέξεις, αυτές που μεταγγίζονται σαν το αίμα από ζωντανό άνθρωπο σε ζωντανό άνθρωπο κι…

Οι αναμονές λιγοστεύουν, οι ελπίδες φουντώνουν, το ξημέρωμα δεν αργεί, επιμένει ο ποιητής. Και είναι σίγουρο, γιατί η ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αποτραπεί.

Η μεγαλύτερη ευλογία που μπορεί να μας συμβεί στον τραχύ αγώνα μας να υπάρξουμε και να αντιμετωπίσουμε την κάθε μορφής μας ένδεια.

Όταν ο κομμουνιστής δήμαρχος της Λάρισας Αριστείδης Λαμπρούλης κατάφερνε να «προικίσει» την Λάρισα με ένα αποτελεσματικό αντιπλημμυρικό έργο, οι αντίπαλοι του και όχι μόνον τον κατηγόρησαν ότι «έφαγε λεφτά». Τον…

Πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε τη λάσπη κυριολεκτικά και μεταφορικά να πνίγει ό,τι σημαντικό, όμορφο και αληθινό υπάρχει σ αυτόν τον τόπο;