Για να δραπετεύσει κανείς από τη φυλακή
image_print

Η μασκαρεμένη αγυρτεία των υποσχέσεων, η απίστευτη κυνικότητα με την οποία διαπράττονται εγκλήματα σε όλο τον κόσμο, η ενός μέλλοντος ολοένα και πιο ζοφερού δεν φαίνεται να μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Λες και δεν ακούμε, λες και δεν βλέπουμε, λες και βρισκόμαστε σε κελί κάποιας ανήλιαγης φυλακής.

Φυλακή δεν είναι μόνο στενοί τοίχοι και μικρά παραθυράκια με σίδερα. Είναι και τα τείχη που χτίζουμε οι ίδιοι γύρω μας με άυλα υλικά, όπως η άγνοια, η ημιμάθεια, οι προκαταλήψεις.

Είναι τα τείχη που φροντίζουν οι άλλοι να υψώνουν γύρω μας για να μην μπαίνει το φως της αλήθειας, της αντικειμενικής γνώσης για πράγματα και ιδέες. Κι εμείς τι κάνουμε; Κι ενώ βλέπουμε μέχρι εκεί που μας επιτρέπουν, ένα μικρό κομμάτι του ουρανού φωτισμένο με ελάχιστες ακτίνες,μένουμε με την εντύπωση πως λουζόμαστε από το φως του σύμπαντος. Βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών που μας τις σερβίρουν σαν γνώση. Μπερδεμένοι μέσα σε λαμπερές λέξεις που δε σημαίνουν τίποτα , σε παρωχημένες αντιλήψεις που μας γυρνάνε στο χθες, θεωρούμε πως κατέχουμε τη γνώση, πως μπορούμε να κρίνουμε και να αποφασίζουμε.

Σ αυτό το περιβάλλον, ούτε τα γενικά ούτε και τα καθημερινά μας προβλήματα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Γινόμαστε έρμαια του ενός ή του άλλου σαλτιμπάγκου που πουλάει κάλπικες ελπίδες και ψεύτικους παραδείσους.

Ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε αυτούς που έχουν την απόλυτη ευθύνη για τα δεινά μας. Τα προγνωστικά για τις τις επερχόμενες Ευρωεκλογές φανερώνουν ότι η πλειοψηφία εξακολουθεί να βρίσκεται φυλακισμένη, έτοιμη να προσυπογράψει τα επόμενα εγκλήματα κατά του εαυτού της.

Το πρόβλημά μας είναι ότι αναθέτουμε τη διεκπεραίωση των υποθέσεών μας και τη λύση των προβλημάτων μας στους ίδιους τους αρχιτέκτονες της στρεβλής γνώσης, της αμάθειας και τελικά της δυστυχίας μας. Οι αναθέσεις και τα πληρεξούσια στα χέρια αυτών που έχουν αντίθετα συμφέροντα από τα δικά μας μετατρέπονται σε θηλιές που μας εμποδίζουν να αναπνεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας τις δυνάμεις μας.

Πώς να δραπετεύσουμε όμως από μια φυλακή που δεν καταλαβαίνουμε πως είναι φυλακή;; Το πρώτο και το πιο αποφασιστικό βήμα προς την ελευθερία είναι αυτή η ίδια η γνώση της ανελευθερίας μας, η συνειδητοποίηση των δεσμών μας. Γιατί έτσι προωθείται η κοινωνική εξέλιξη. Η αντίληψη της φωτισμένης από τη γνώση πραγματικότητας γίνεται η βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί η δημιουργία της συνείδησης που θα δώσει τα φτερά για να περάσει η ανθρωπότητα στην πράξη και στην ενεργή παρεμβολή στο ιστορικό γίγνεσθαι.

 

 

image_print