Μπλα-μπλα, τσάι και συμπάθεια από τις Αραβικές χώρες για το καινούργιο δράμα του Παλαιστινιακού λαού. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και 75 χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε η κατοχή της Παλαιστίνης από τον Ισραηλινό στρατό. 75 χρόνια κατοχή όλο και μεγαλύτερου μέρους του Παλαιστινιακού εδάφους.
Πάνω από 6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι -τρεις γενιές προσφύγων- είναι σήμερα διασκορπισμένοι σε Ανατολή και Δύση. Το πλάνο για την κατασκευή ενός κράτους-χωροφύλακα στη Μέση Ανατολή ξεκίνησε με αποτυχία το 1897 με το σιωνιστικό συνέδριο στην Βέρνη της Ελβετίας. Η ίδρυση ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην Παλαιστίνη έγινε πιο ρεαλιστική, όταν κατέρρευσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1914 με τους Αγγλογάλλους αποικιοκράτες να αναλαμβάνουν την διοίκηση της περιοχής. Το 1942 στη μεγάλη συνάντηση των σιωνιστών στη Νέα Υόρκη οι ΗΠΑ μπαίνουν στο πλάνο της υποστήριξης του σιωνισμού. Το 1948 αρχίζει ένοπλη σύρραξη, και ξεκινά το σχέδιο εθνοκάθαρσης το plan dalet, δηλαδή το σχέδιο μαζικού ξεριζώματος του ιθαγενούς πληθυσμού και καταστροφής ολόκληρων χωριών και πόλεων. Οι δύο πόλεμοι που εξαπέλυσε το 1967 και 1973 το Ισραήλ ενάντια στα γειτονικά αραβικά κράτη κλιμακώνουν τη βίαιη προσάρτηση εδαφών και εξωθούν εκατομμύρια Παλαιστίνιους στην προσφυγιά.
Σε όποια χώρα κι αν συναντήσεις κάποιον από τους πρόσφυγες Παλαιστίνιους που διατηρούν μνήμες από τα πάτρια εδάφη έχουν να σου διηγηθούν την ίδια ιστορία: “Η Βρετανική Διοίκηση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να βοηθάει τον εξοπλισμό των Εβραίων κατοίκων της Παλαιστίνης (που σήμερα ονομάζονται Ισραηλινοί) και να απαγορεύει στους υπόλοιπους, που στην πλειοψηφία τους ήταν Άραβες μουσουλμάνοι, να έχουν όπλα. Και όταν οι Εβραίοι εξοπλίστηκαν άρχισαν τις δολοφονίες και τις διώξεις του ντόπιου στοιχείου”.
“Εμείς ήμασταν άοπλοι” αφηγούνται, “ Το έγκλημα ήταν προμελετημένο και προσχεδιασμένο από τις τότε μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις. Τρομοκρατημένοι μαθαίναμε ότι στρατοί από όλες τις Αραβικές χώρες έρχονται να μας βοηθούσαν και γι αυτό ελπίζαμε ότι το κακό που μας είχε βρει ήταν προσωρινό. Κάποιοι κατέχονταν από τόση αισιοδοξία που φεύγοντας για να κρυφτούν στους γειτονικούς λόφους δεν έπαιρναν ούτε τα στοιχειώδη πράγματα μαζί τους. Μέχρι που αφήνανε και τα σπίτια τους ξεκλείδωτα.”
Με την πρόσφατη σύρραξη Χαμάς- Ισραηλινού στρατού το σχέδιο της εθνοκάθαρσης βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη Οι κυβερνήσεις των Αραβικών χωρών εξ αρχής έπαιρναν και συνεχίζουν να παίρνουν αποφάσεις που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των δικών τους αστικών τάξεων συνδεόμενα πλήρως με τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Τα ευχολόγια είναι “παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του”. Η ίδια η ζωή οδηγεί τους Παλαιστίνιους στη συνειδητοποίηση ότι είναι θύματα ενός νέου απαρτχάιντ και ότι γίνανε πρόσφυγες ακόμη μια φορά μέσα στην ίδια τους τη χώρα.
Όσο κι αν φαίνεται απλοϊκή η αφήγηση των προσφύγων Παλαιστίνιων, η ουσία της επαληθεύεται από την πραγματικότητα. Το ψήφισμα 194 του ΟΗΕ, που αποφάσιζε ότι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες πρέπει να επιστρέψουν στις εστίες τους παραμένει κενό γράμμα. Η ιστορία τους διδάσκει ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε από τους ομοεθνείς τους Άραβες που αριθμούν σήμερα 350 εκατομμύρια ούτε από τους ομόθρησκους μουσουλμάνους που αριθμούν κοντά 2 δισεκατομμύρια.
Η τραγική τους εμπειρία επαληθεύει ότι φίλοι και σύμμαχοι μπορούν να γίνουν μόνο αυτοί που έχουν όμοια ταξικά συμφέροντα. Όταν οι εκμεταλλευόμενες τάξεις των λαών αντιληφθούν αυτή τη μεγάλη αλήθεια και συνειδητοποιήσουν την τεράστια δύναμή τους τότε ανατρέποντας την αστική εξουσία θα μπορούν και να καταργήσουν πολέμους, καταστροφές, δυστυχία και προσφυγιές,