Οι επιθέσεις του δολοφόνου κράτους του Ισραήλ συνεχίζονται. Δεν είναι μόνο οι δεκάδες χιλιάδες των νεκρών Παλαιστινίων, δεν είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες τραυματιών και θαμμένων κάτω από τα ερείπια είναι κι οι περίπου ένα εκατομμύριο εγκλωβισμένοι στη Ράφα που βάλλεται ακατάπαυστα από τις Ισραηλινές δυνάμεις.
Η έλλειψη καυσίμων ειδικά είναι ολοένα πιεστικότερη, καθώς χωρίς αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν όσα νοσοκομεία είναι ακόμα ανοικτά, ούτε μπορούν να ανεφοδιαστούν οχήματα που διανέμουν τρόφιμα και άλλα απολύτως απαραίτητα αγαθά.
Την διαρκή και αμετάκλητη απόφαση των Παλαιστινίων να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να υποταχθούν στην Ισραηλινή βία που βιώνουν καθημερινά από το 1948 και μετά εκφράζει το ποίημα της Σουχέιρ Χαμάντ: Τι θα κάνω
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ
Δε θα χορέψω στα τύμπανα του πολέμου σας.
Δε θα δανείσω ούτε την ψυχή, ούτε τα κόκκαλά μου
στα τύμπανα του πολέμου σας.
Δε θα χορέψω στο ρυθμό σας.
Τον ξέρω αυτό το ρυθμό. Είναι άψυχος.
Δε θα σκοτώσω για σας .Και κυρίως δε θα πεθάνω για σας.
Δε θα θρηνήσω το θάνατο, ούτε με αυτοκτονία, ούτε με δολοφονία.
Δε θα σταθώ στο πλάι σας, ούτε θα χορέψω με τις βόμβες σας,
επειδή όλοι οι άλλοι χορεύουν.
Όλοι κάνουνε λάθος. Η ζωή είναι δικαίωμα, που δεν είναι εξασφαλισμένο ή απλό.
Δε θα ξεχάσω από πού προέρχομαι. Θα φτιάξω το δικό μου τύμπανο.
Συγκεντρωθείτε γύρω μου και το τραγούδι μας θα γίνει χορός.
Το βουητό μας θα γίνει τυμπανοκρουσία
Δε θα με ξεγελάσετε. Δε θα δανείσω τ όνομά μου, ούτε το χτύπο μου στο ρυθμό σας.
Θα χορεύω και θα αντισταθώ και θα χορεύω και θα παραμείνω σταθερός και θα χορεύω.
Αυτό το καρδιοχτύπι είναι πιο δυνατό από το θάνατο.
Το τύμπανο του πολέμου σας δεν είναι πιο δυνατό από αυτήν την ανάσα
Σουχέιρ Χαμάντ