Όλα τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα δεινά τα ξαναζήσαμε αυτό το καλοκαίρι με μόνη διαφοροποίηση τη χωροταξία των πυρπολημενων περιοχών. Το καινούργιο και μη αναμενόμενο που προστέθηκε κάνοντας ακόμα περισσότερο εφιαλτική τη ζωή μας ήταν ο τρόμος από πυρκαγιά σε αποθηκευμένο στρατιωτικό υλικό.
Δεν έφταναν μόνο οι καταστροφές από τις φωτιές που πλήξανε τους κτηνοτρόφους, τους επαγγελματίες και απλούς κατοίκους της περιοχής της Αγχιάλου. Ήταν και οι εκρήξεις της αποθήκης πυρομαχικών στην 111 Πτέρυγα Μάχης του Στρατού, που ακούστηκαν μέχρι το Βόλο. Οι αποθήκες που είναι ειδικές κατασκευές από μπετόν περιστοιχισμένες από αναχώματα, περιείχαν βόμβες των 500, 1.000 και 2.000 λιβρών, υψηλής εκρηκτικότητας, «πυρομαχικά Β’ Χορηγίας», που προορίζονται για τροφοδοσία και αεροσκαφών άλλων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.
Ψάχνουν τώρα για τις αιτίες. Διατάχθηκε μάλιστα η ΕΔΕ, δηλαδή η συνηθισμένη Ένορκη Διοικητική Εξέταση του στρατού. Κι όλα στο πλαίσιο του ορυμαγδού των ανευθυνοϋπεύθυνων εκτιμήσεων ότι “φταίει η κλιματική αλλαγή”, “φταίει ο καύσωνας”, “φταίει κι ο δυνατός αέρας”, μέχρι που κατά την κυβέρνηση φταίνε… οι ίδιοι οι νεκροί από τις πυρκαγιές.
Κάτοικοι και καταστηματάρχες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Αντιμετωπίζουν ζημιές από το ωστικό κύμα που δεν άφησε βιτρίνα και τζάμι που να μην έσπασε με γυαλιά διασκορπισμένα στους δρόμους και σ’ όλη την πόλη, ενώ αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν στις εκτάσεις τους θραύσματα από πυρομαχικά. Η Βιομηχανική Ζώνη του Βόλου αποδείχθηκε «φιτίλι αναμμένο», ενώ οι εκρήξεις στην αποθήκη πυρομαχικών της Ν. Αγχιάλου προειδοποιούν για τα χειρότερα.
Επανειλημμένα έχει γραφτεί στον τύπο ότι κάποιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη χώρα μας διαθέτουν και πυρηνικά. Ποιος μπορεί επίσημα να το διαψεύσει και πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η όποια διάψευση όταν απουσιάζει παντελώς ο λαϊκός έλεγχος; Όταν η χώρα μετατρέπεται σε ένα τεράστιο στρατιωτικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ ποιος μπορεί να αποκλείσει πέραν των στρατιωτικών αντιποίνων την πιθανότητα και ενός ‘τυχαίου” πυρηνικού ατυχήματος;
Το μανιτάρι από τις εκρήξεις στην αποθήκη πυρομαχικών παραπέμπει στο γνωστό εφιάλτη που έζησε η ανθρωπότητα στο παρελθόν και αρνούμαστε να το ξαναζήσουμε.
Αυτοδύναμη κυβέρνηση τελικά σημαίνει ασύδοτη και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο λήψη αποφάσεων, τόσο για την υποβάθμιση της καθημερινής ζωής μας όσο και για ένα πιθανό ολοκαύτωμα.
Η ασφάλεια της ύπαρξής μας γίνεται όλο και περισσότερο ζητούμενο. Και αν ο λαός δεν σώσει το λαό οι καταστροφές θα γιγαντώνονται και θα γίνονται όλο και πιο τρομακτικά αμετάκλητες.