Για άλλη μια φορά ο θρήνος περισσεύει. Μέχρι να ‘ρθει ο επόμενος κι ύστερα ο επόμενος. Μια ατέλειωτη αλυσίδα από παιδιά θύματα πολέμων, δήθεν “ασύμμετρες απειλές”, θεϊκές κατάρες και ανθρώπινα σφάλματα. Πριν τελειώσει ο θρήνος για τα παιδάκια που πνίγονταν στη Μεσόγειο ξεκίνησε ο θρήνος για τα παιδιά θύματα της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ. Ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες νεκρών και τις εκατοντάδες χιλιάδες τραυματισμένων συγκαταλέγονται χιλιάδες άψυχα παιδικά κορμάκια στην αγκαλιά των γονιών τους.
Σοκ έχει προκαλέσει η πρόσφατη ανακοίνωση του ΟΗΕ ότι περισσότερα από 50.000 παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας χρειάζονται άμεση ιατρική περίθαλψη καθώς αντιμετωπίζουν κίνδυνο οξύ υποσιτισμού, ως αποτέλεσμα της θηριωδίας του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ με τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των συμμάχων του, ανάμεσά τους και της ελληνικής κυβέρνησης.
Ποιος θα δώσει λόγο γι αυτές τις ζωούλες που χάθηκαν πριν ακόμα ανθίσουν; Ποιοι εγκληματίες πολέμου θα καθίσουν στο εδώλιο γι αυτά τα παιδιά, που δεν πρόλαβαν να ονειρευτούν ούτε καν να παίξουν, καθώς το τέλος τους ήρθε τόσο αναπάντεχα;
Τα ιμπεριαλιστικά κράτη είναι δομημένα με βάση την υπεράσπιση του επιχειρηματικού κέρδους. Και η χρηματοδότηση του Ισραήλ από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για να συνεχίζει το δολοφονικό έργο του μεγιστοποιεί τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών. Συνεργός στο έγκλημα η Ελληνική κυβέρνηση που αντίθετη στα φιλειρηνικά αισθήματα του Ελληνικού λαού, σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στη δολοφονία αθώων άμαχων. Δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος της έσχατης αχρειότητας και υποκρισίας αυτών που κυβερνούν και κυβέρνησαν ούτε της απόλυτης χυδαιότητας και εγκληματικότητας του συστήματος που διαχειρίζονται και υπηρετούν, αυτού του συστήματος που τρέφει και τρέφεται από τον πόλεμο και το σφαγιασμό των λαών.
Για τα βρέφη και τα παιδιά, τα μεγάλα θύματα αυτού του σπαραγμού, που δε θα μεγαλώσουν, που δε θα γίνουν αυτό που θα μπορούσαν να γίνουν, που δε θα πάρουν μέρος στο χτίσιμο του καινούργιου ωραίου κόσμου, στον οποίο η ευτυχία των παιδιών θα είναι η πρώτιστη έγνοια και το μέγιστο καθήκον, αφήνουμε την ποίηση να μιλήσει, να παρηγορήσει και κυρίως να αφυπνίσει.
ΤΡΕΞΕ ΑΓΟΡΙ
…τρέξε αγόρι να προλάβεις τη Ζωή,
να βρεις τον Παράδεισό σου
πριν σε βρουν οι Δαίμονες
και σε αναγκάσουν φοβίζοντάς σε
να ζήσεις στην Κόλασή τους..
ΘΡΗΝΩ
….
Θρηνώ τα νιάτα
που δε θα γεράσουν,
δε θ’ αγαπήσουν
δε θα χαρούν
την ομορφιά του κόσμου,
γιατί είναι όμορφη η ζωή…
~
Θρηνώ τους νέους
που δε θα δουν
πράσινα τα βουνά
όμορφες τις θάλασσες
διάφανο τον ουρανό
μα αποκαίδια ενός
άδικου παρελθόντος.
~
Θρηνώ εκείνους
που πόθησαν τη ζωή
και βίωσαν το θάνατο.
~
Θρηνώ εμένα, εσένα,
το μέλλον όλων
που είναι ζοφερό
γιατί έτσι κάποιοι
το θέλησαν.
~
Πενθώ το θάνατο
που θα ανεχτεί
τόσους πολλούς
ατυχείς του αιώνα…
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Ένα παιδί
που πεθαίνει
για οποιοδήποτε λόγο
είναι ένα βήμα της ανθρωπότητας προς τα πίσω..
Είναι σα να
αρνείται ο άνθρωπος
την ύπαρξή του…
Ελένη Ιωάννου
Α’ βραβείο ποίησης