Κατηγορία: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΝΤΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΙΛΑΚΗ

Λευκή φωνή Ανάβλυσε απ΄ το πρώτο καρδιοχτύπι Της μαγιάτικης γλυκανθένιας αγκαλιάς.

ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΟ ΔΕΙΛΙ Διψασμένη η ψυχή λησμονεί το σώμα Δένεται σ΄ όσο κομμάτι απόμεινε ουρανού.

Αγέννητο το σώμα. Κρατώ όμως έτοιμες γι αυτό πληγές. Στο ροδαλό το βρέφος

Τώρα που τ΄ άγχος το λαιμό μας πνίγει Δοκιμασμένοι σ΄ ήλιους και σε παγωνιές Νοιώθουμε αθόρυβα, βαριά κάποια σκιά

Χαμένε, εθελόκουτε, Αφού τη μεγαλύτερη βρισιά που έπεσε ποτέ στο στήθος σου εξαφανίσεις Απλώνοντας τα χέρια σου στον άνεμο της ζωτικότητας

Κάπου άγγιξε το σύννεφο τη γη Κάπου φτερούγισαν δυο περιστέρια στο πιο ψηλό κλαρί Ήρθε πύρινη βροχή