Μπροστά στην απίστευτη αντίσταση που προβάλλουν οι άοπλοι, οι αδικημένοι, αυτοί που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να έχουν τη δική τους ελεύθερη πατρίδα προσφέροντας στον αγώνα ακόμα και τις ζωές τους πάντα αναρωτιόμαστε, από πού αντλούν τόσο θάρρος, τόση δύναμη.
Απάντηση στο ερώτημα έχει δώσει ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, μακρυά από τη λογική του δούναι και λαβείν, μακρυά από συμβιβαστικές σκοπιμότητες. Οι στίχοι του ποιητή δεν αφορούν μόνο τους αγωνιστές της Εθνικής μας αντίστασης. Απλώνουν τα φτερά τους και αγκαλιάζουν όλους τους αγωνιζόμενους λαούς όπως είναι σήμερα οι Παλαιστίνιοι, που δολοφονούνται καθημερινά από τις κατοχικές δυνάμεις του Ισραήλ.
Οι σφαίρες των δολοφόνων αφαιρούν δεκάδες χιλιάδες ζωές, εξοστρακίζονται όμως πάνω στη σκέψη των αγωνιστών, πάνω στην αποφασιστικότητά τους να δικαιωθεί ο αγώνας τους.
Αντιπαράταξη
Προχωρώ κατά πάνω στα όπλα σας
φορτωμένος λουλούδια και φως.
Θα διασχίσω τους πυρηνικούς καταρράχτες
θα μπορέσω να βγω στην αντιπέρα όχθη.
Τα λουλούδια μου είναι άκαυστα, το φως μου επίσης,
ο πυρήνας μου αδιάτρητος.
Κυκλώστε, εκπορθήστε τη θέση μου, απλώστε τα χέρια σας
δε θα συλλάβετε τίποτε.
Θα αποστρακίζονται οι σφαίρες σας
πάνω στη σκέψη μου
και πάνω στους στίχους αυτούς, στον αιώνα
Νικηφόρου Βρεττάκου: “Τα ποιήματα”
τόμος 3ος εκδ. Τρία φύλλα