Παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων μια απίστευτη ενορχήστρωση με θαυμαστό συντονισμό και ακρίβεια. Μια συγχρονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης του πραγματικού ενόχου για το έγκλημα των Τεμπών με υψηλές κορώνες “διαφάνειας”. Όλα τα αστικά μέσα ΜΜΕ, όλες οι δηλώσεις των αρχηγών και των εκπροσώπων των κομμάτων, των επιλεγμένων εμπειρογνωμόνων, αρμοδίων και αναρμόδιων.

Μέσα σε λυγμούς θλίψης και αφείδωλες υποσχέσεις για αποζημιώσεις παρηγοριάς όλοι μαζί καταριούνται την κακιά ώρα και δακτυλοδεικτούν σταθμάρχες, χειριστές, τεχνολογικές ανεπάρκειες, την έλλειψη υψηλού επιπέδου ελέγχων, την απουσία προηγμένων μέτρων ασφαλείας. Ο κύκλος των πιθανών ενόχων διευρύνεται, προστίθενται εργαζόμενοι που έφυγαν νωρίτερα από το πόστο τους, αυτοί που δεν εκτίμησαν σωστά τις ενδείξεις για πιθανό ατύχημα, αυτοί που τις εκτίμησαν σωστά αλλά δεν ενήργησαν έγκαιρα. Και ο πολύ υπεύθυνος πρωθυπουργός αυξάνει τον κύκλο πιθανών και απίθανων ενόχων ζητώντας συγνώμη όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλους τους προκατόχους του. Σε πρίμο σιγόντο η αντιπολίτευση που ονειρεύεται εξουσία κατηγορεί την κυβέρνηση για ανικανότητα και λάθη, η οποία …κατηγορεί την αντιπολίτευση για πολιτική εκμετάλλευση.

Μέσα σ’ αυτό το απερίγραπτο χαρμάνι ενόχων και συνενόχων, εκεί που η υποκρισία συναντά την σκοπιμότητα, λείπει ο ουσιαστικός ένοχος: Αυτός που δεν έπαψαν να βροντοφωνάζουν στους δρόμους οι χιλιάδες διαδηλωτές: “Στο βωμό του κέρδους θυσία οι νεκροί δεν είναι δυστυχήματα είναι επιλογή» βροντοφωνάζουν. Καταγγέλλουν τις επιχειρήσεις που βάζουν το καπιταλιστικό κέρδος πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Για να αποσιωπηθεί η φωνή τους τα ΜΜΕ όταν δεν την αγνοούν την περνάνε στα ψιλά, ενώ τα ΜΑΤ όπου τους παίρνει επεμβαίνουν με γκλοπ και χημικά.

Πλήρης συγκάλυψη της μήτρας που γέννησε αυτό το έγκλημα: το σάπιο εγκληματικό κοινωνικό σύστημα. Το σύστημα που πουλάει και αγοράζει την λαϊκή περιουσία, τις υποδομές, την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, τις μεταφορές, το σύστημα που είναι υπόλογο και για τους νεκρούς των Τεμπών. Πλήρης αποσιώπηση. Σιγή νεκροταφείου.

Οι σύγχρονοι μαύροι ιππότες της “Στρογγυλής Τραπέζης”, που πάνω της μοιράζονται τα κέρδη από την εκμετάλλευση του μόχθου των εργαζομένων, προτάσσουν με σθένος την ασπίδα προστασίας του ενόχου.

Πόσο δίκιο είχε ο Μαρξ που πριν δύο αιώνες έλεγε πως δεν υπάρχει έγκλημα που να μην κάνει το μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να αυγατίσει τα κέρδη του. Είναι και σ΄ αυτή την περίπτωση ξεκάθαρο:

• Χρέος των μαύρων ιπποτών είναι να υπερασπίζονται το δίκιο του κεφαλαίου.
• Χρέος δικό μας είναι να αγωνιζόμαστε για να το καταργήσουμε.