Σαν πρώτη δικαιολογία για την έναρξή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ υποστήριζε ότι η Γερμανία έχασε το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξ αιτίας της Βρετανικής υπεροχής στην προπαγάνδα. Στο βιβλίο του “ο Αγών μου” θεμελίωσε τις αρχές της σύγχρονης αστικής προπαγάνδας, που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα και συμπληρώνονται με ακόμη απεχθέστερες.
Απευθύνεται στα ένστικτα του ανθρώπου και θεωρεί ότι οι μάζες έχουν τη νοημοσύνη ενός μικρού παιδιού, που τρέχει πότε πίσω από τη μια και πότε πίσω από την άλλη ιδέα, που έχει χαμηλή νοημοσύνη, ξεχνά εύκολα και δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα περισσότερο από το καλό και το κακό, την αγάπη και το μίσος, την αλήθεια και το ψέμα. Γι αυτό, κατά τη ναζιστική προπαγάνδα, οι μάζες πρέπει να πληροφορούνται μόνο την πλευρά που συμφέρει τον προπαγανδιστή. Η ναζιστική προπαγάνδα εξ αρχής είχε αντικομμουνιστικό χαρακτήρα. Ο ταξικός του χαρακτήρας φαίνεται από το ότι οι πρώτοι που κλείστηκαν από του Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν οι κομμουνιστές.
Το Γερμανικό Υπουργείο Reichsministerium für Volksaufklärung und Propaganda, RMVP or Propagandaministerium ήταν μια Ναζιστική υπηρεσία για τη διάδοση της ναζιστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας και ιδρύθηκε το 1933 από την κυβέρνηση του Αδόλφου Χίτλερ, με επικεφαλής τον τότε υπουργό του Γκέμπελς. Έλεγχε τα ΜΜΕ, τις καλές τέχνες, τα κινηματογραφικά έργα, το θέατρο και τη μουσική. Η χρηματοδότηση του υπουργείου από 14 εκ. μάρκα το 1933 ανήλθε σε 187 εκ. μάρκα το 1941.
Τέσσερις μήνες πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος οι Γερμανικές εφημερίδες σκηνοθετούσαν προβοκάτσιες και προπαγάνδιζαν μέσα και έξω από τη Γερμανία ότι δήθεν οι Πολωνοί διενεργούσαν εθνική εκκαθάριση των Γερμανών που ζούσαν στην Πολωνία και διέπρατταν ακρότητες στα σύνορα. Κατά την επιχείρηση Konserve Γερμανοί στρατιωτικοί ντυμένοι με πολωνικές στολές έκαναν επιδρομές σε συνοριακές συνοικίες, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς, που στην πραγματικότητα ήταν αιχμάλωτοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης ντυμένοι πολωνικά.
Ο Χίτλερ στο στρατιωτικό επιτελείο του στις 22 Αυγούστου 1939 έλεγε πως δεν έχει σημασία η αξιοπιστία και πως “ο νικητής δεν θα ερωτηθεί αν έλεγε ή όχι την αλήθεια”. Οι ίδιες προπαγανδιστικές τακτικές χρησιμοποιούνται σε μεγαλύτερη έκταση και στον 21ο αιώνα. Στη ναζιστική προπαγάνδα μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι δημόσιες ομιλίες, τα κινηματογραφικά έργα, τα εβδομαδιαία επίκαιρα και η έκδοση έντυπου υλικού. Ο Γκέμπελς θεωρώντας ότι το ραδιόφωνο ήταν η 8η εξουσία ενέκρινε την κατασκευή εκατομμυρίων φτηνών ραδιοφώνων για τη διείσδυση της προπαγάνδας, που χρησιμοποιήθηκαν στο 70% των σπιτιών. Ναζιστικοί Ραδιοφωνικοί σταθμοί προπαγάνδιζαν και σε χώρες των Συμμάχων.
Μέχρι τη μάχη του Στάλινγκραντ, που άλλαξε την πορεία του πολέμου η ναζιστική προπαγάνδα πρόβαλε τη συμπεριφορά του γερμανικού στρατού στις κατεχόμενες περιοχές σαν ανθρωπιστική ενώ μετά τη συντριβή του γερμανικού στρατού σ΄ αυτή τη μάχη παρουσίαζε τη Γερμανία σαν αμυνόμενη, δηλαδή πως ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος της επιβλήθηκε.
Η Ιταλία μπήκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρουσιάζοντάς τον σαν πόλεμο εναντίον της πλουτοκρατίας. Η προπαγάνδα επεκτάθηκε στα σχολεία που διέθεταν το 20% του χρόνου τους στη διδασκαλία “πως να γίνουν καλοί φασίστες”, χρησιμοποιώντας βιβλία που αναδείκνυαν τη “φασιστική ψυχή”. Ο Μουσολίνι παρουσιαζόταν σαν ημίθεος, σαν σύμβολο νεότητας, ατρόμητος, εργασιομανής, αθλητικός, δραστήριος, οικογενειάρχης, γοητευτικός στις γυναίκες, που έχει πάντα δίκιο ”Il Duce ha sempre ragione”. Ήταν δήθεν αθάνατος γιατί άντεξε τα μαρτύρια του Αγίου Σεβαστιανού, έμοιαζε στην αυτοθυσία με τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και είχε την προστασία των ουρανών και την ευλογία του Βατικανού επειδή έσωσε την Ιταλία από τον μπολσεβικισμό. Το δόγμα του ήταν πως “οι μάζες δεν χρειάζεται να ξέρουν, πρέπει να πιστεύουν”. Παρουσίαζε τον πόλεμο εναντίον της Αιθιοπίας σαν αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.