Ήταν 4.12 ξημέρωμα Κυριακής στις 30 Μαρτίου του 1952 όταν ” εις τον συνήθη τόπο εκτελέσεων παρά το Γουδί” ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του Μπάτσης, Καλούμενος και Αργυριάδης στήνονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ήταν μια βιαστική και στα κρυφά εκτέλεση σε μέρα, που ούτε οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν. Οι δολοφονικές ομοβροντίες που έριξαν στο χώμα άψυχα τα σώματα των αγωνιστών έκλεισαν την αυλαία από μια πράξη του δράματος που ξεκίνησε στον τόπο μας, όταν η ελευθερία που κέρδισε ο λαός με την πάλη του ενάντια στον κατακτητή μετατράπηκε σε δεσμά και αλυσίδες από τους ντόπιους δυνάστες και τα ξένα αφεντικά τους, όταν οι δωσίλογοι βαφτίστηκαν πατριώτες και οι αγωνιστές προδότες. Με την αισχρή και άνανδρη αυτή δολοφονία ολοκληρώθηκε το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα κι όλων εκείνων των δυνάμεων μέσα κι έξω από τη χώρα, που προσπαθούσαν να καταστείλουν ένα λαό που δε σταματούσε να αγωνίζεται έστω και παράνομος. Ο Μπελογιάννης δεν καταδέχτηκε να του δέσουνε τα μάτια κι έφυγε ζητωκραυγάζοντας την πίστη του στο κόμμα του και στα ιδανικά του περνώντας στην αθανασία που δικαιούνται και κερδίζουν με το σπαθί τους αυτοί που γράφουν ιστορία…
Αυτοί που “σαν θα ‘ρθει η ώρα με τις σταγόνες του ζεστού τους αίματος σαν σπίθες θ’ ανάψουν το σκοτάδι της ζωής”
«Ω! θαρραλέο γεράκι! Στη μάχη με τον εχτρό / πλημμύρισες με αίμα. / Αλλά θα ‘ρθει η ώρα και οι σταγόνες του ζεστού αίματός του / σαν σπίθες θ’ ανάψουν το σκοτάδι της ζωής». Μαξίμ Γκόρκι
Ποίημα του Πάμπλο Νερούδα για τη δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΗΡΩΣ
Έτσι ανάμεσα
στους κίονες,
ο Μπελογιάννης.
Δωρική είναι η άλως
όλη φως γύρω
στους κροτάφους του
το έγκλημα
δεν το φωτίζουν αυτοκίνητα.
Είναι ολόκληρος
πλανήτης, είναι αστέρι
πορφυρό,
είναι η πύρινη λάμψη
της αρχαίας και της νέας
φλόγας
της γης…
Πέφτει, τον πυροβόλησαν
από το Πεντάγωνο,
σφαίρες που
διαπερνάνε
τη θάλασσα
για να καρφωθούνε στο
υπέρλαμπρο στήθος του,
σφαίρες μαζεμένες
από υπάνθρωπα αγκάθια
για να τις μπάσουν στο
λευκοπράσινο
σπήλαιο
της Ελλάδας,
πιτσιλίζοντας με αίμα
τα φύλλα της ακάνθου.
Πάμπλο Νερούδα