Ο Γαλλικός “μπαμπούλας” που ακούει στο όνομα Λεπέν και που πριν λίγες μέρες δήθεν απειλούσε την αστική δημοκρατία ηττήθηκε. Ο σοσιαλδημοκρατικός συνασπισμός των δυνάμεων που παρουσιάζονται ως “αριστερές” πήρε την πρωτιά και ετοιμάζεται να καταλάβει τα κυβερνητικά πόστα.
Πόσο αλήθεια είναι ότι ο αντι-Λεπέν συνασπισμός πέτυχε την “ολική ανατροπή”, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί αναλυτές; Πόση ανακούφιση μπορεί να προσφέρει στο Γαλλικό λαό η επιλογή του μικρότερου κακού;
Ας θυμηθούμε ότι προεκλογικά η η ίδια η Λεπέν είχε φροντίσει να ξεκαθαρίσει ότι σκόπευε να συνεχίσει στον δρόμο του προκατόχου της, τόσο σε ό,τι αφορά την αντιλαϊκή επίθεση στους Γάλλους εργαζόμενους όσο και στην «κόκκινη γραμμή», όπως χαρακτήριζε τις δεσμεύσεις της χώρας στο ΝΑΤΟ και την πιο βαθιά εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο έδαφος της Ουκρανίας.
Ας θυμηθούμε ακόμη ότι το ίδιο το γαλλικό κεφάλαιο προεκλογικά φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι καμιά «περιπέτεια» και απειλή δεν βλέπει μπροστά του, είτε με την Λεπέν είτε με αυτούς που συνασπίστηκαν εναντίον της.
Ξεκάθαρες ομολογίες που για μια ακόμη φορά αποκαλύπτουν ότι η επιλογή του “μικρότερου κακού” δεν είναι τίποτ άλλο παρά ένα από τα ψυχολογικά τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται σε όλες τις χώρες για την αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης των λαών. Οι δυνάμεις της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας που εδώ και δεκαετίες είτε έχουν κυβερνήσει είτε έχουν στηρίξει αντιλαϊκές κυβερνήσεις και πολιτικές στη Γαλλία, έχουν προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στο βάρβαρο και σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ξαναμπαίνει στο “παιχνίδι” κάθε φορά που οξύνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και μάλιστα με πολύ μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Παρόμοιο παιχνίδι προετοιμάζεται στις μέρες μας και στην Ελλάδα που στοχεύει στην αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή των δυνάμεων που έχουν ψηφίσει και εφαρμόσει όλα τα μνημόνια, που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στο τσάκισμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων αλλά και στη βαθιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Η επιλογή του μικρότερου κακού οδηγεί στο μεγαλύτερο, που δεν είναι άλλο από τη συνέχιση της αντιλαϊκής και επικίνδυνης πορείας του καπιταλιστικού συστήματος που όσο γερνάει τόσο πιο επικίνδυνο γίνεται.