Κατηγορία: ΠΟΙΗΣΗ

Ο Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου έγινε πια κοινό κτήμα, ψυχική περιουσία του λαού μας, μια πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον.

Μπέρτολ Μπρεχτ: Όταν τα βάσανα είναι αβάσταχτα και θεριεύει ο πόνος, κραυγή από πουθενά δεν ακούγεται.

Χαρά σε σας, τιμή στα παλικάρια μας, χαρά στον κόσμο όλο. Δέστε σφιχτά-σφιχτά τα χέρια σας και πλέχτε αλυσίδα... που να τραντάξει όλη η γη και να καεί το πελεκούδι.

Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους! Απ τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κι η λεφτεριά του ανθρώπου.

Δεν θα μπορούσε να δοθεί καλύτερα η προεκλογική εικόνα από τούς στίχους του Κώστα Βάρναλη.

Με λόγια απλά για το απλό που λάμπει πεντακάθαρο στον ήλιο.

Όσο κι αν προσπαθήσουν δε θα καταφέρουν να βάλλουν φρένο στην εξέλιξη που νομοτελειακά οδηγεί στο μέλλον.

Μη σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι, γιατί….μέσα στα όνειρα του είναι ο άνθρωπος….Ελεύθερος. Γ. Γουίτμαν

Η πορεία του ανθρώπου μέσα στο χρόνο έδειξε πως μέσα από συνεχείς αναστάσεις ο άνθρωπος ρίχνει στον καιάδα το παλιό και αναδύεται στο νέο.

Η αθανασία καταχτιέται από αυτούς που αγαπούν πολύ.

"Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!)  δεν ηξέραν ακόμα ούτε ποιο τ’ όνομά σου!" Τους πρωτοπόρους όπου γης είχε στο νου του ο Κ. Βάρναλης.

Οι άνθρωποι του δημιουργικού μόχθου δεν έχουν όνομα, βρίσκονται πάντα στο περιθώριο, δεν υπάρχουν κι ας είναι αυτοί που αποτελούν την ενεργητική δύναμη για τη γενικότερη ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας...