Στη σύγχρονη ζωή η αστική τάξη καλλιεργεί, αναπαράγει και χρησιμοποιεί το φόβο με τρόπο που οι εργαζόμενοι να νοιώθουν απαισιοδοξία, ηττοπάθεια, απελπισία και να υποτάσσονται εύκολα. Καλλιεργεί το φόβο συστηματικά, όσο γίνεται πιο βαθιά και έντονα μέχρι του σημείου να μετατραπεί σε φοβία, δηλαδή σε μια παθολογική κατάσταση, όπου οι άνθρωποι να αισθάνονται φόβο ακόμη και όταν δεν απειλούνται άμεσα.
Ο φόβος καλλιεργείται μέσα από τις οικογενειακές σχέσεις, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, το εκπαιδευτικό σύστημα, το στρατό, τους κρατικούς μηχανισμούς, το εργασιακό περιβάλλον ακόμη και στο χρόνο ανάπαυσης των εργαζομένων. Φόβο μπορεί να προκαλέσει η πιθανότητα εμπλοκής της χώρας σε ένα πόλεμο, μια οικονομική κατάρρευση, ένα νέο αντιλαϊκό μέτρο και γενικά μια πραγματική ή χαλκευμένη είδηση.
Φόβος και κρατικοί μηχανισμοί
Η δικαιοσύνη που είναι εργαλείο στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης χαρακτηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων “παράνομες και καταχρηστικές”. Δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να απαιτήσει εξοντωτικά πρόστιμα και άλλες ποινές, ώστε να καταργήσει το αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων να αντιστέκονται στην εργοδοτική ασυδοσία. Οι εργαζόμενοι εθίζονται στο να έχουν συνεχώς το αίσθημα πως η εξουσία είναι παντοδύναμη και μπορεί σε κάθε περίπτωση “να τους τυλίξει σε ένα κομμάτι χαρτί” με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει πρόσθετα εργαλεία για ακύρωση ακόμη και στοιχειωδών αστικών συνταγματικών ελευθεριών, που έχουν ήδη καταργηθεί σε μερικές Ευρωπαϊκές χώρες. Έχουν θέσει εκτός νόμου την ιδεολογία και τα σύμβολά των κομμουνιστών και εκφοβίζουν με την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής και τις ταξικές δυνάμεις άλλων χωρών. Η υλοποίηση ή μη αυτών των εκφοβισμών εξαρτάται μόνο από τον εκάστοτε συσχετισμό των δυνάμεων και το πολιτικό κλίμα, που επικρατεί στην κάθε χώρα.
Ο φόβος καλλιεργείται καθημερινά και με τη δράση των δυνάμεων καταστολής, που εξοπλισμένες με κράνη, ασπίδες, μάσκες, συμβατικά και χημικά όπλα όταν δεν επιτίθενται σε διαδηλωτές παρακολουθούν πορείες και τρομοκρατούν τον λαό με μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα και τεθωρακισμένα οχήματα. Φασιστικές ομάδες κρούσης και προβοκάτορες δημιουργούν ατμόσφαιρα πανικού και χάους.
Το ίδιο ισχύει για τις ειδήσεις που προβάλλονται και περιγράφουν την αγριότητα των δυνάμεων καταστολής, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπούν την οργανωμένη αντίσταση. Δημιουργούν την εντύπωση ότι κάθε προσπάθεια λαϊκής αντίστασης είναι μάταιη.
Ο φόβος στους χώρους εργασίας
Στους χώρους εργασίας η εργοδοσία πολλαπλασιάζει τα αισθήματα φόβου. Ο εργαζόμενος φοβάται ότι θα απολυθεί αν συνδικαλιστεί ή αν απεργήσει, φοβάται ότι το τσιράκι της εργοδοσίας θα τον καρφώσει αν υπερασπίσει τα ταξικά του συμφέροντα, φοβάται πως κάποιος άνεργος θα του πάρει τη θέση αν δε δεχθεί μείωση μισθού και κατάργηση των δικαιωμάτων του, φοβάται ότι αν δε δουλέψει “οικειοθελώς” υπερωριακά θα κριθεί από την εταιρία αρνητικά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Γενικά ο εργαζόμενος ζει μέσα σε ένα κλίμα φόβου που συνεχώς τον πιέζει να δεχθεί την εργοδοτική πολιτική και να συνηθίσει στην υποταγή.
Φόβος και προπαγάνδα
Φόβο επιδιώκει να προκαλέσει η πολιτική προπαγάνδα ακόμα και με υπονοούμενα, με εκφράσεις φαινομενικά δημοκρατικές, όπως για παράδειγμα “τα κόμματα του συνταγματικού τόξου”. Ενώ η φράση αυτή θα μπορούσε να σημαίνει πως όσοι κινούνται στα συνταγματικά πλαίσια δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, κατά βάθος προειδοποιεί τους κομμουνιστές, ότι δήθεν απολαμβάνουν τη νομιμότητα χάρη στην ανοχή της άρχουσας τάξης. Τους ωθεί με αυτό τον τρόπο να συνεργασθούν με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις για τη διαχείριση των καπιταλιστικών αδιεξόδων μέσα στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ. Κρύβουν με επιμέλεια το ιστορικό δίδαγμα ότι οποιοδήποτε σύνταγμα καταργείται από το λαό όταν αυτός θεωρήσει ότι δεν εξυπηρετεί πια τα συμφέροντά του.
Φόβος και ιδεολογία
Στο λαό ανεξίτηλες μένουν οι μνήμες από τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια και τις διώξεις των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού. Τα αστικά μέσα ενημέρωσης τις παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπον που ενώ αυτές καθαυτές έχουν τη δυνατότητα να ατσαλώνουν το αγωνιστικό φρόνημα να έχουν σαν αποτέλεσμα τον εκφοβισμό και να λειτουργούν ανασταλτικά για όσους τολμούν να τα βάλουν με την αστική εξουσία.
Φόβος μέσα από την Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία
Τα ΜΜΕ προβάλλουν σκηνές από την επικαιρότητα, με τρόπον ώστε αυτές να εκπέμπουν εκφοβιστικά μηνύματα σε όσους θα σκέφτονταν να συμμετάσχουν στους λαϊκούς αγώνες. Φοβισμένες μανάδες, συμβουλεύουν τους άντρες τους και τα παιδιά τους να μένουν μακρυά από τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Μερικοί από τους συμμετέχοντες στις λαϊκές κινητοποιήσεις φοβούνται να συνεχίσουν τον αγώνα που ξεκίνησαν. Οι φόβοι δημιουργούν στο λαό παθητικότητα και αναστολές που ενισχύουν την πολιτική υποταγής στα αντιλαϊκά μέτρα.
Ακόμη και τις ώρες ανάπαυσης και ψυχαγωγίας καλλιεργείται ο φόβος μέσα από κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Ο φόβος που αισθάνονται οι θεατές από έργα τρόμου, από φόνους μανιακών δολοφόνων, από ατυχήματα και φυσικές καταστροφές, τους προετοιμάζει ψυχολογικά για την υποταγή στον καθημερινό φόβο που προέρχεται από την πολιτική εξουσία.
Φόβος και ίντερνετ
Στην επαγγελματική και προσωπική ζωή η επικοινωνία μέσω των νέων τηλεπικοινωνιακών τεχνολογιών και του διαδικτύου βρίσκονται στο ίδιο κλίμα. Για να οργανωθεί και να είναι αποτελεσματική η λαϊκή αντίσταση έχει ανάγκη από την επικοινωνία των αγωνιστών και την έγκαιρη και ολοκληρωμένη πληροφόρησή τους. Η παγκόσμια αστική τάξη όμως έχοντας κάτω από τον έλεγχό της αυτές τις τεχνολογίες έχει στήσει μηχανισμούς παρακολούθησης και καταγραφής των επικοινωνιών. Εταιρείες που μονοπωλούν το χώρο της Πληροφορικής, μεταξύ των οποίων οι Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, PalTalk, AOL, Skype, YouTube, Apple, Twitter συγκεντρώνουν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τις κρατικές υπηρεσίες. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι αποκαλύφθηκε δικαστικό έγγραφο που επιτρέπει στην NSA των ΗΠΑ να κάνει συνεχή, καθημερινή παρακολούθηση όλων των ενσύρματων και ασύρματων τηλεφώνων της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Verizon, τόσο για τις επικοινωνίες μέσα στη χώρα, όσο και για τις επικοινωνίες με άλλες χώρες. Αυτό που επιδιώκεται μέσα από αυτές τις δραστηριότητες είναι το φακέλωμα των χρηστών του ίντερνετ . Αυτό που επιδιώκεται όμως μέσω των δημοσιευμάτων δεν είναι η απλή πληροφόρηση για τις ικανότητες των αμερικάνικων πολυεθνικών της πληροφορικής, αλλά και η δημιουργία φόβου σε όσους επικοινωνούν μεταξύ τους, ενημερώνουν και ενημερώνονται από πηγές που αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και επιθυμούν την ανατροπή της.
Κυβερνήσεις χωρών – μελών της ΕΕ επιτρέπουν στις αντιτρομοκρατικές και άλλες υπηρεσίες τους να εγκαθιστούν μέσω Διαδικτύου προγράμματα παρακολούθησης της χρήσης των υπολογιστών όσων ατόμων θεωρούνται ύποπτοι.
Οι αστικοί μηχανισμοί που προκαλούν τα αισθήματα φόβου σε παγκόσμια κλίμακα και επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων είναι τόσο αδίστακτοι και πολύπλοκοι, που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν μέσα από παραινέσεις, ατομικές διαμαρτυρίες και εκκλήσεις. Μόνο η οργανωμένη και σωστά προσανατολισμένη δράση έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειές του μέχρι ο λαός να καταργήσει το κοινωνικό σύστημα που τους αναπαράγει.