Η ζωγραφική σε πίνακες, βιβλία και αφίσες αποδείχθηκε μια πολύ σημαντική γλώσσα για την μεταφορά ιδεολογικών μηνυμάτων. Δημιουργεί άμεσα την εικόνα της ισχύος και της υπεροχής των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών με τη δύναμη των μορφών και των χρωμάτων. Διαθέτει δύο σημαντικές δυνατότητες.
Η πρώτη είναι ότι μπορεί να γίνεται αντιληπτή και κατανοητή ακόμη και από τελείως αναλφάβητους ανθρώπους. Η δεύτερη είναι ότι έχει την ικανότητα μέσα από αφηρημένα στοιχεία να μιλάει σε κάθε άνθρωπο στη δική του “γλώσσα”, δηλαδή ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο και με διαφορετική ένταση το μήνυμα της εικόνας.
Η εικόνα του “Δράκου της Αποκάλυψης, που φορά την παπική κορώνα στην Καινή Διαθήκη που εκδόθηκε από τον οίκο Gutenberg το 1522 και αντίστοιχες εικονογραφήσεις της Βίβλου του Λούθηρου θεωρούνται προπαγανδιστικό υλικό. Το ίδιο και ο Διάβολος με τη γκάιντα του 1535. Το 1517 υπήρχαν στις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες πάνω από 200 κέντρα εκτύπωσης κειμένων της Μεταρρύθμισης, για τους Προτεστάντες και της Αντιμεταρρύθμισης για τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Η θρησκευτική προπαγάνδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στις σταυροφορίες, στις διδασκαλίες του Λούθηρου και της Αντιμεταρρύθμισης του Βατικανού, ενώ στον πολιτικό τομέα η προπαγάνδα πήρε ιδιαίτερες διαστάσεις στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και στον εμφύλιο πόλεμο στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστική δεξιοτεχνία για προπαγανδιστικούς λόγους θεωρείται η γελοιογραφία “Join or Die” που δημοσιεύτηκε για την υποστήριξη του Σχεδίου για Ενότητα των αποικιών το 1754 από το Β. Φραγκλίνο.
Η προπαγάνδα χρησιμοποιήθηκε και στους Ναπολεόντειους πολέμους στην Ευρώπη και στις επαναστάσεις για την αντικατάσταση του φεουδαρχικού συστήματος από το καπιταλιστικό. Κατά τη Γαλλική επανάσταση το 1789 κυκλοφορούσαν πάνω από 60 νέες εφημερίδες και πάνω από 25 νέα φυλλάδια την εβδομάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σχεδιασμένης και επιδέξια ενορχηστρωμένης προπαγάνδας ήταν η κατάληψη της Βαστίλης, σύμβολο της καταπίεσης, τη στιγμή που στην πραγματικότητα είχε μόνο 7 κρατουμένους, δηλαδή ήταν σχεδόν άδεια. Η δήθεν καταστροφή της σε 2 μέρες αποτέλεσε ακόμη ένα μύθο, αφού μέχρι το 1792 δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί.
Από το19ου αιώνα έχουμε την πρώτη κωδικοποίηση των τεχνικών της προπαγάνδας από τον Γκαμπριέλ Τάρντ (1890) με το έργο του “Νόμοι της μίμησης”, τον Γκουστάβ Λε Μπον (1890) με τη “Μελέτη για ένα δημοφιλές πνεύμα”, Ο Λε Μπον θεωρεί πως “κάθε άτομο που ενσωματώνεται σε μια ομάδα, υφίσταται ψυχικές μεταβολές ανάλογες με εκείνες που υφίσταται ένα άτομο που βρίσκεται σε ύπνωση” και επηρέασε πολλούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, όπως τον Φρόιντ τον Χίτλερ και άλλους