ην πνευματική και ψυχολογική υποταγή των απλών ανθρώπων τη συναντούμε από την πρωτόγονη εποχή, τότε που ο αρχηγός μιας φυλής ήταν ο απρόσιτος μάγος και ιερέας, με τις φανταχτερές φορεσιές και τα στολίδια του και τον υπερυψωμένοθρόνο του.
Παρόμοιο σκηνικό συναντούμε στην εποχή των Φαραώ της Αιγύπτου, στους Σουμέριους, τους Ασσύριους, τους Βαβυλώνιους και σε άλλους αρχαίους λαούς.
Στην αρχαία Ελλάδα η προπαγάνδα συναντάται περίπου από το 800 π.Χ. Με την ανάπτυξη ανώτερης τεχνικής σκέψης και λόγου χρησιμοποιούνται επιλεγμένες λέξεις και εκφράσεις με σκοπό την πνευματική πειθώ. Η ρητορική ωριμάζει σε βαθμό που τον 5ο αιώνα να θεωρείται υψηλή τέχνη του λόγου.
Οι διάλογοι του Πλάτωνα και τα έργα των σοφιστών περιλαμβάνουν επιχειρήματα και τεχνικές, που απευθύνονταν στη λογική και στο συναίσθημα. Οι διάλογοι σε μια σειρά έργα του πήραν τη μορφή συζητήσεων ανάμεσα στο Σωκράτη, που αναζητούσε την αλήθεια και ένα σοφιστή, που ενδιαφερόταν περισσότερο για την εμφάνιση της αλήθειας, παρά για την πραγματικότητα. Οι θέσεις των σοφιστών θεωρούνταν επικίνδυνες από τον Πλάτωνα επειδή στην επιχειρηματολογία χρησιμοποιούσαν λεκτικά τεχνάσματα.
Ο Αριστοτέλης, μαθητής του Πλάτωνα, έλεγε ότι η ρητορική “δεν είναι απλά η επιτυχία της πειθούς, αλλά η όσο γίνεται μεγαλύτερη προσέγγιση αυτής της επιτυχίας, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες.” Από την αρχαιότητα λοιπόν την πειθώ δεν την απασχολούσε μόνο η αλήθεια αλλά και ο τρόπος, δηλαδή η τεχνική με την οποία επιδιώκεται. Η προπαγάνδα με αυτό τον τρόπο παρουσιάζεται σαν ένα μείγμα λόγου και τεχνικής, όπου ο λόγος, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν το περιεχόμενο της πειθούς, μπορεί να κινείται από την καθαρή αλήθεια έως το απόλυτο ψέμα.
Διάφορες μορφές προπαγάνδας εμφανίζονται στην Περσία τον 6ο αιώνα π.Χ. στην Ινδία, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και φθάνουν μέχρι την εποχή της μεγάλης ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, της αναγέννησης της σκέψης και της επανάστασης στην τυπογραφία, που συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη νέων τεχνικών της προπαγάνδας.