Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι νικήτριες καπιταλιστικές συμμαχικές χώρες άρχισαν να μετανοιώνουν για την επιλογή τους να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ ενάντια στο φασιστικό άξονα.
Στις ΗΠΑ παράλληλα με τη φυσική και ιδεολογική δίωξη των κομμουνιστών επί McCarthy άρχισαν να αναπτύσσονται διάφορα δόγματα για την εκ των έσω διάβρωση των συνειδήσεων των λαών των σοσιαλιστικών καθεστώτων.
Τα επιζώντα στελέχη της Ναζιστικής προπαγάνδας μπήκαν επικεφαλής στα διάφορα κέντρα του Αμερικάνικου Ψυχολογικού Πολέμου. Παράλληλα πολιτικοί αναλυτές και οικονομολόγοι άρχισαν να εμπλουτίζουν με νέο υλικό τις θεωρίες για την “κοινωνία της αφθονίας¨, τη “Μεταβιομηχανική κοινωνία”, τη“Σύγκλιση του Καπιταλισμού με το Σοσιαλισμό”, και τη “Δημιουργία Γεφυρών” ανάμεσα στα δύο κοινωνικά συστήματα. Χρησίμευσαν στο να δημιoυργήσουν καταστροφικές αυταπάτες στους λαούς. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική διαμορφωνόταν από ειδικούς πολιτικούς αναλυτές και θεωρητικούς του αντικομμουνισμού όπως τον Zbigniew Brzezinski, που καθοδήγησε επί δεκαετίες την εκστρατεία για την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ.
Ο Zbigniew Brzezinski Αμερικανός Πολωνικής καταγωγής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και για πολλές δεκαετίες σύμβουλος των προέδρων των ΗΠΑ, ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες αναβάθμισης της προπαγάνδας σε κανονικό Ψυχολογικό πόλεμο. Ο Brzezinski εθεωρείτο “γεράκι” της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής υπήρξε μέλος της επιτροπής της κυβέρνησης Ρέιγκαν για το Χημικό Πόλεμο, το 1999 υποστήριξε το βομβαρδισμό της Σερβίας και 3 χρόνια αργότερα την επίθεση εναντίον της Λιβύης από τις Νατοϊκές δυνάμεις. Παρόλα αυτά ταυτόχρονα υποστήριζε τη στρατηγική… της ύφεσης και της “δημιουργίας γεφυρών” με τις σοσιαλιστικές χώρες ώστε να προετοιμασθούν ψυχολογικά οι κάτοικοί τους για το πέρασμα από το σοσιαλισμό στον καπιταλισμό.
Είχε σωστά διαγνώσει ο Brzezinski ότι οι οικονομίες των σοσιαλιστικών χωρών είχαν αρχίσει να διαβρώνονται από την “οικονομία της αγοράς” και αυτό ήταν κάτι πάνω στο οποίο θα έπρεπε να επενδύσει σοβαρά η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Με το βιβλίο του “Η μεγάλη αποτυχία” που εκδόθηκε το 1988 προανήγγειλε την αποτυχία της Περεστρόικα την “κατάρρευση” της Σοβιετικής Ένωσης, τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Η πρόβλεψή του αποδείχθηκε όχι μόνο αληθινή αλλά και …συντηρητική, διότι οι ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων έγιναν σε μερικά χρόνια και όχι σε βάθος δεκαετιών όπως προέβλεπε.
Θεωρίες όπως αυτή της “Ενδοομαδικής ευνοιοκρατίας” (favoritisme intragroupe) χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογηθεί η επίθεση και η καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας. Η καπιταλιστική προπαγάνδα υποστήριζε πως κάθε εθνότητα ήρθε σε αντιπαράθεση με τις άλλες λόγω διαφορετικότητας και λόγω… προκαταλήψεων.
Ο Αυστροαμερικανός “πατέρας των Δημόσιων σχέσεων” στις ΗΠΑ E. Bernays (1891– 1995, που κατά τους θεωρητικούς του καπιταλισμού συγκαταλέγεται στα 100 σημαντικότερα άτομα του 20ου αιώνα που επηρέασαν την καπιταλιστική προπαγανδιστική σκέψη, συνέβαλε στο να δημιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό κοινή συνείδηση ότι ο κομμουνισμός σαν κοινωνικό σύστημα από τότε που μπήκε σε εφαρμογή, διέπραξε εγκλήματα, και εξ αιτίας της βαρβαρότητάς του οδηγήθηκε στην ολοκληρωτική και ανεπίστρεπτη κατάρρευσή του.
Οι αδυναμίες, οι παραλήψεις και τα λάθη που οδήγησαν στην επιτυχία της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες τον 20 αιώνα οδήγησαν στην απογοήτευση και στην αμφισβήτηση της ίδιας της θεωρίας, που αποκαλύπτει και ερμηνεύει την αντικειμενική πορεία της κοινωνίας προς τον κομμουνισμό. Οι εξελίξεις αυτές αναπτέρωσαν το ηθικό των υποστηρικτών του καπιταλιστικού συστήματος, που αναπαλαιώνοντας και πλασάροντας τις ίδιες απόψεις με άλλες μορφές λειτούργησαν σαν τροχοπέδη στην αυτοπεποίθηση και στο αγωνιστικό φρόνημα των εκμεταλλευομένων. Αυτό το φαινόμενο ακολουθεί συνήθως κάθε ήττα. Η αντικειμενική όμως ανάγκη της πορείας της κοινωνίας προς τα εμπρός τροφοδοτεί τους λαούς με νέα δύναμη για το ξεπέρασμα αυτών των δυσκολιών.