Μέσα στη νύχτα συλλογάται ο ποιητής.
Μέσα στη μαύρη νύχτα της δεκαετίας του ’50. Μετά τον εμφύλιο, μετά την ήττα του ΔΣΕ, μέσα από τα ξερονήσια τότε που η μαύρη αντίδραση προσπαθούσε να εκτελέσει όνειρα και ελπίδες.
Νύχτα και στις μέρες μας. Μια μαύρη νύχτα που δεν υπάρχει το αντίπαλο σοσιαλιστικό δέος, που ο ιμπεριαλισμός εκτελεί εν ψυχρώ λαούς για να αυγατίσει τα κέρδη του, που τα δικαιώματα γίνονται κουρελόχαρτα. Κάνει κρύο. Όπου πατάς είναι βάλτος. Οι διατεταγμένοι στην υπηρεσία του εχθρού λοχαγοί σαν τότε προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν, να μας ναρκώσουν με ψευδαισθήσεις, να μας κοιμίσουν με το δηλητήριο της απογοήτευσης. Εμείς κοιτάμε την ώρα. Ορμηνεύουμε το διπλανό μας σύντροφο. Όχι δεν πρέπει να κοιμηθούμε, έτσι μας παραγγέλνει ο ποιητής. Γιατί αν μείνουμε άγρυπνοι απόψε αύριο οι σημαίες μας θα ανεμίζουν κατακόκκινες.
Συνάδελφε είσαι δω
δε σε βλέπω στο σκοτάδι
κι αυτός ο δεκανέας της αλλαγής
αργεί
τι ώρα να ναι
κρυώνω.
Και εγώ κρυώνω
άναψε ένα σπίρτο
τι ώρα να ναι
πώς θα ξανά πιστέψουμε στον κόσμο
τι ώρα νάναι
Η πύλη αμπαρωμένη
ο δρόμος έρημος
σαν πεταμένα κόκαλα
τα φυλάκια στο σκοτάδι.
,…….
Τι ώρα να ναι μες στη νύχτα
τι ώρα να ναι μες στη βροχή
τι ώρα να ναι απόψε σε όλη τη γη
τι ώρα νάναι.
…..
Η νύχτα είναι ένα στίχος
μαύρος
η λάσπη ένας τάφος σίγουρος
δος μου το χέρι σου.
……
Τι να ναι αυτό που φέγγει στο σκοτάδι
νάναι άραγε ήλιος
Ένας άνθρωπος καίγεται
ένας άνθρωπος φωτίζει τη νύχτα
ολόρθος σε ένα φυλάκιο
τον άλειψαν πετρέλαιο
και τον άναψαν
άναψε κιόλας μία μεγάλη φωτιά
στον κόσμο
πάμε να ζεσταθούμε απόψε
να δούμε λίγο ουρανό
να δούμε μήπως έχουμε πεθάνει
και αυτά τα δύο παιδιά
αυτοί οι δύο ξυλιασμένοι φαντάροι
να δούνε την ώρα
να δούνε ότι είναι η ώρα
που κανένα ρολόι δεν έδειξε ποτέ
που κανένας δεκανέας της αλλαγής
δεν υπάρχει
Να δούνε ότι είναι η ώρα
η ώρα η πιο βαθιά της νύχτας
που ξαναγινόμαστε άνθρωποι.
……
Μην κοιμηθείς απόψε σύντροφε
ποιος ξέρει αν θα ξαναϊδωθούμε
βάλε αυτό το σπιρτόξυλο
να σου κρατάει τα βλέφαρα ανοιχτά
αύριο οι σημαίες μας θα ανεμίζουν
αν δεν κοιμηθείς.
Θα ναι κατακόκκινες
αν μείνουμε άγρυπνοι απόψε.
Προσπάθησε να συλλογιέσαι:
Κατακόκκινες.
Πηγή
Μετρονόμος. Τάσος Λειβαδίτης. Ποίηση 1. 1950 1966