Δεν είναι μόνο απίστευτο, είναι και τραγικό το πόσο προβλέψιμους μας θεωρεί το σύστημα σε ότι αφορά την εκλογική μας συμπεριφορά. Με περιθώριο λάθους 0.5 τοις εκατό μπορούν και υπολογίζουν το τί θα ψηφίσουμε στις εκλογές.
Ο μηχανισμός με τις προβλέψεις και η δημοσιότητα που δίνεται μέσα από τα ΜΜΕ δεν είναι καθόλου αθώος, καθώς και κλίμα διαμορφώνει και προσπάθεια γίνεται να καθορίσει ως ένα βαθμό την τελική επιλογή των αναποφάσιστων και μη συνειδητοποιημένων ψηφοφόρων. Η σκοπιμότητα αυτή βέβαια δεν αναιρεί ούτε αλλάζει το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν καταφέραμε ούτε να τους ξαφνιάσουμε δυσάρεστα ούτε να τους αποδείξουμε πως δεν μας έχουν στο τσεπάκι τους.
Και δυστυχώς όσο πιο προβλέψιμη είναι η συμπεριφορά μας τόσο λιγότερο θα μας φοβούνται και θα μπορούν απρόσκοπτα να θεσπίζουν όλο και πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Κι όσο λιγότερο μας φοβούνται τόσο περισσότερο θα αποθρασύνονται και θα ορμάνε απροκάλυπτα στη λεηλασία του μόχθου μας και στο κουρέλιασμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς μας.
Τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στην εργασία, στην υγεία και την πρόνοια, στα κοινωνικά και πολιτιστικά αγαθά συρρικνώνονται ακριβώς διότι η προβλεπόμενη αντίστασή μας είναι ισχνή και δεν τρομάζει κανέναν από τους επίδοξους νικητές των επόμενων εκλογών. Κι αυτό είναι πράγματι τρομακτικό.
Η έξοδος από αυτή την τραγική κατάσταση βρίσκεται κατ΄ αρχήν στην συνειδητοποίηση ότι η δική μας ανοχή είναι η βάση των δεινών μας. Για να βγούμε από το τέλμα που βρισκόμαστε οφείλουμε να πάψουμε να είμαστε προβλέψιμοι και δεδομένοι. Να αποφασίσουμε να τους τρομάξουμε και κρατώντας ψηλά τη σημαία των ταξικών αγώνων να συμπαραταχθούμε με αυτούς που στην πράξη υπερασπίζονται το συμφέρον και το δίκιο μας.