Τον είπαν ποιητή του πραγματικού, εμπνευστή και εμπνευσμένο, άγγελο και προφήτη τον ΓουόλτΓουίτμαν. Εμείς θα τον λέγαμε απλά στρατευμένο. Στρατευμένο στη θέληση και στην εκπλήρωση της αποστολής να ξαναφτιαχτεί απ την αρχή ο κόσμος με υλικά καινούργια, στην προσπάθεια οι σύγχρονοι και οι μεταγενέστεροι να γίνουν ποιητές της δικής τους ζωής και της μεγάλης ζωής της ανθρωπότητας. Η ποίησή του εξυμνεί τη φύση και τον άνθρωπο, τον έρωτα και την ομορφιά. Δίκαια θεωρείται ο θεμελιωτής και πατριάρχης της αμερικανικής ποίησης καθώς με το έργο του έδωσε μια δική του εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου, που δεν είχε να κάνει με το κυνήγι του ατομικού πλουτισμού και του στείρου ανταγωνισμού, με την αυταπάτη των ευκαιριών για όλους και την ψευδαίσθηση μιας απατηλής κοινωνικής ανόδου. Δήλωνε “σύντροφος και συνοδοιπόρος των ανθρώπων” και αγωνιζόταν για μια ζωή ανθρώπινη για όλους τους αδικημένους , φτωχούς, ταπεινούς, μαύρους.
Αρχετυπικός ποιητής μέσα στους μεγαλύτερους της παγκόσμιας λογοτεχνίας υπήρξε “ένας ταξιδευτής σκέψεων και χρόνων…” που μας ταξιδεύει χρόνια μπροστά στο αύριο του μέλλοντός μας.
” Ο Captain! My Captain: Το τρομακτικό ταξίδι μας έχει τελειώσει. Το πλοίο κράτησε σε κάθε καταστροφή. Το έπαθλο που αποζητήσαμε, το έχουμε κερδίσει. Το λιμάνι είναι κοντά, ακούω τις καμπάνες..”
Στις 26 Μαρτίου 1892 ο Ουίτμαν κηδεύεται χωρίς ιερέα. Σύμφωνα με την επιθυμία του, στην ταφόπλακα γράφονται οι στίχοι του:
«Το βάθρο μου είναι στερεωμένο και σφηνωμένο σε γρανίτη,
Περιγελώ αυτό που εσείς ονομάζετε αποσύνθεση,
Και ξέρω την έκταση του χρόνου.
Το μόνο που θέλω είναι να βρω το νησί μου…
Εκεί θα κάνω τις στιγμές ευτυχίας καθημερινότητα, εκεί θα διώξω τα ”θέλω”, εκεί θα βρω κάθε μου ναι και όχι, εκεί θα ”ζήσω” κάθε μου θάνατο, εκεί θα αφήσω εμένα ελεύθερο. Το μόνο που θέλω είναι να με βρω
Το μόνο που θέλω ρε, είναι να ζήσω κάθε μου στιγμή και να μην καταλήξω δυο ημερομηνίες με μια παύλα ανάμεσα…
Ζητώ πολλά;»
Σε σένα ακουμπά το μέλλον
Walt Whitman Aπό την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ
Μην επιτρέψεις να περάσει η ζωή…
ούτε να αφήσεις να να τελειώσει η μέρα…
χωρίς να μεγαλώσεις λιγάκι,
χωρίς να χαρείς,
χωρίς να δώσεις….
φτερά στα όνειρα σου.
Μην επιτρέψεις να σε νικήσει η απογοήτευση.
Μην αφήσεις κανένα να σου αφαιρέσει
το δικαίωμα να εκφραστείς…
Είναι σχεδόν ένα καθήκον.
Μην εγκαταλείψεις την αγωνία,
να κάνεις στη ζωή σου κάτι σπουδαίο…
και μην σταματήσεις , να πιστεύεις
ότι τα λόγια και η ποίηση,
μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Ότι και να περάσεις να ξέρεις
ότι η ουσία μας μένει άθικτη.
Είμαστε όντα γεμάτα πάθος.
Η ζωή είναι έρημος και όαση.
Μας νικάει, μας πληγώνει, μας διδάσκει,
μας μετατρέπει σε πρωταγωνιστές της ζωής μας.
Ακόμα κι αν οι άνεμοι μας έλθουν κόντρα…
η ρωμαλέα όπερα συνεχίζεται.
Μπορείς να παίξεις μια στροφή.
Μη σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι,
γιατί….μέσα στα όνειρα του είναι ο άνθρωπος….Ελεύθερος.
Και μην αφήνεσαι να πέσεις στο χειρότερο από τα λάθη: την σιωπή.
Οι πιο πολλοί ζουν σε μια τρομακτική σιωπή.
Μην υποτάσσεσαι. Φύγε!
“Εκπέμπω τις κραυγές μου στις σκεπές αυτού του κόσμου”,
λέει ο ποιητής.
Τίμα την ομορφιά των απλών πραγμάτων.
Μπορεί να γραφτεί ένα όμορφο ποίημα
για τα πιο ασήμαντα πράγματα…
αλλά δεν γίνεται να πάμε ενάντια στους εαυτούς μας.
Αυτό μετατρέπει τη ζωή μας σε κόλαση.
Να χαίρεσαι το φόβο που μέσα σου νοιώθεις
για τη ζωή π΄ανοίγεται μπροστά σου.
Ζήσε έντονα, χωρίς μιζέρια.
Σκέψου ότι σε Σένα ….
ακουμπά το Μέλλον
και αντιμετώπισε το περήφανα
χωρίς φόβο και αγωνία.
Μάθε απ΄όποιον μπορεί να σε διδάξει.
Οι εμπειρίες όσων έζησαν
πριν από τους δικούς μας
“πεθαμένους ποιητές”
θα σε βοηθούν να περπατήσεις το δρόμο της Ζωής.
Σήμερα η κοινωνία είμαστε εμείς
οι “ζωντανοί ποιητές”.
Μην επιτρέψεις να διαβεί η ζωή….
χωρίς να την ζήσεις.