Μετά το πρόσωπο το πιο σημαντικό μέρος της εικόνας είναι τα χέρια. Όπως και το πρόσωπο έτσι και τα χέρια έχουν έκφραση, ιδιαίτερα όταν ευλογούν. Γι αυτό τα χέρια πρέπει να γίνονται με ιδιαίτερη προσοχή. Η μηχανική αντιγραφή των χεριών από διάφορες εικόνες μπορεί να οδηγήσει σε κακοτεχνίες και λάθη. Οι καμπύλες που σχηματίζουν τα δάχτυλα, η ποσότητα του φωτός που πέφτει πάνω στα χέρια πρέπει να μελετώνται με προσοχή.
Τα γραψίματά τους ανάλογα με το περιβάλλοντα χώρο μπορεί να γίνουν με σιένα ψημένη ή όμπρα ψημένη ή με μίξη των δύο χρωμάτων. Οι φάλαγγες των δακτύλων και τα νύχια φωτίζονται με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια φώτα που φωτίζεται και το πρόσωπο. . Μέχρι ποιο φως θα φωτίσουμε το κάθε δάχτυλο εξαρτάται από τη θέση που έχει το δάχτυλο σε σχέση με τα υπόλοιπα δάχτυλα. Δηλαδή μπορεί ένα δάχτυλο να φωτίζεται μέχρι το Γ’ φως ενώ το τελευταίο να μένει απλά με προπλασμό ή να φωτίζεται αμυδρά με το Α΄ φως. Ίδια προσοχή πρέπει να δίνεται και στα ψιμύθια. Τα ψιμύθια χρησιμοποιούνται για να αναδείξουν με λίγες μικρές πινελιές τα κότσια ή άλλα μέρη των χεριών που έχουν μεγαλύτερο όγκο και φωτίζονται περισσότερο.
Στις εικόνες μικρού μεγέθους όσο προσεκτικά σχεδιασμένο κι αν είναι στο ρυζόχαρτο το χέρι, η αποτύπωσή του στην εικόνα δεν μπορεί να δώσει ικανοποιητική ακρίβεια. Αυτό σημαίνει ότι τα αποτυπώματα του ταλκ πάνω στην εικόνα θα πρέπει να θεωρηθούν σαν οδηγός σχεδίασης και όχι σαν γραμμές όπου θα πρέπει υποχρεωτικά να πέσουν τα γραψίματα. Ο ζωγράφος θα πρέπει να τα ζωγραφίζει προσεκτικά παρατηρώντας το πρωτότυπο παρά να τα αντιγράφει.
Σε μερικές εικόνες το χέρι που κρατά το Ευαγγέλιο είναι ολόκληρο καλυμμένο. Αυτό συμβολίζει την απόδοση σεβασμού προς το Ευαγγέλιο. Η σφαιρική μορφή του χεριού που καλύπτεται από ύφασμα αποδίδεται με τριγωνάκια που φωτίζονται όπως και τα άλλα τμήματα της ενδυμασίας. Οι σκιές δίδονται με σκούρες διαφάνειες στο πίσω μέρος του καλυμμένου χεριού ώστε να τονίζεται το χέρι σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα.