Από την απελευθέρωση της Ελλάδας μέχρι σήμερα ο λαός καλείται να παρακολουθήσει σαν απλός θεατής το ίδιο θεατρικό έργο, που παίζεται και ξαναπαίζεται με την ίδια πάντα σκηνοθεσία αλλά με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Δύο μονομάχοι, οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων δήθεν κονταροχτυπιούνται.
Πότε το “φως” βρίσκεται αντιμέτωπο με το “σκοτάδι”, πότε το “νέο” με το “ξεπερασμένο”, πότε το “προοδευτικό” με το “οπισθοδρομικό” και τα παρόμοια. Στην ουσία το δίδυμο εκφράζει διαφορετικούς πολιτικούς χειρισμούς των λαϊκών προβλημάτων, αλλά πάντοτε προς όφελος του κεφαλαίου. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητούν τα συμφέροντα της τάξης των καπιταλιστών που κρατούν στα χέρια τους την οικονομική εξουσία του τόπου.
Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε από τη μια με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον δήθεν επιβραβευμένο από το λαό ηγέτη για την πολιτική της περασμένης τετραετίας και από την άλλη τον Α. Τσίπρας, που προβάλλεται σαν υπερασπιστής όλων των αδικημένων από την αντιλαϊκή λαίλαπα της Ν.Δ.
Τα MME σκηνοθετούν και διαφημίζουν τη μονομαχία των ηγετών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, που οι πολιτικές τους όμως μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό: Μιλάνε για “μετωπική σύγκρουση”, για σύγκρουση που “φτάνει στα άκρα”, χωρίς όμως να θίγουν το ότι και τα δύο κόμματα ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, υπερψηφίζοντας νόμους που παραδίδουν αλυσοδεμένη τη χώρα στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εμπλέκουν όλο και περισσότερο στους τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ.
Το στημένο αυτό θέατρο μπροστά στα μάτια του λαού έχει ξεγελάσει στο παρελθόν ακόμη και καλοπροαίρετους ψηφοφόρους. Η λαϊκή πείρα όμως είναι όμως σαφής. Και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, δηλαδή αμέσως μετά τις εκλογές οι δύο μονομάχοι θα συνεχίσουν να υπογράφουν με το λαό στη γωνία αντιλαϊκά νομοσχέδια. Η αντιπολίτευση θα λειτουργήσει ως συμπολίτευση και οι μονομάχοι θα συνεχίσουν τις θεατρικές τους παραστάσεις στη νέα Βουλή.
Μπροστά στην επερχόμενη αντιλαϊκή καταιγίδα μόνο μια 100% φιλολαϊκή αντιπολίτευση μπορεί να αντισταθεί και να ακυρώσει στην πράξη ακόμη και όσα θα θεσπίσει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και τέτοια αντιπολίτευση έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι μπορεί να εξασκήσει το ΚΚΕ μπαίνοντας μπροστά στον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού και του τόπου.