Σήμερα λέμε, πως οι πόλεμοι γίνονται για το πετρέλαιο ή για να είμαστε πιο ακριβείς λέμε, πως γίνονται για τις ενεργειακές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς της ενέργειας. Ο Πλάτωνας στον καιρό του έλεγε, πως γίνονται για το χρήμα. Τι εννοούσε τότε ο Πλάτωνας, για ποιο λόγο το έλεγε και πώς αυτή η αλήθεια μας προβληματίζει ακόμα και σήμερα;
Ο Πλάτωνας, εκείνο που μπορούσε μόνο να “δει”, ήταν το χρήμα, που κατείχαν οι δουλοκτήτες, οι αφέντες, αυτοί δηλαδή τους οποίους θεωρούσε ανθρώπους και κατά συνέπεια φυσικούς δικαιούχους του πλούτου. Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ακόμη η έννοια της ταξικής εκμετάλλευσης. Έπρεπε να περάσουν πάνω από 22 αιώνες μέχρι οι οικονομολόγοι να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο παράγεται ο πλούτος στη γη και να ανακαλύψει ο Καρλ Μαρξ το νόμο της υπεραξίας, την ασίγαστη πάλη ανάμεσα στην τάξη που παράγει με την εργασία της τον πλούτο και στην κυρίαρχη τάξη, που ιδιοποιείται αυτόν τον πλούτο.
Στην αρχαιότητα, αφού η βιολογική αναπαραγωγή των δούλων κατά κανόνα ήταν αδύνατη, η ύπαρξη δούλων, που ήταν τότε το κύριο εργαλείο παραγωγής αγαθών, διασφαλιζόταν κυρίως με το δουλεμπόριο, με λεηλασίες, πειρατείες και κυρίως με επεκτατικούς πολέμους, όπου οι νικητές μετέτρεπαν σε δούλους τους ηττημένους. Με τον πόλεμο οι νικητές έκαναν δικό τους τον πλούτο που είχαν παράξει οι δούλοι των ηττημένων, άρπαζαν τους δούλους-παραγωγούς των ηττημένων και πρόσθεταν σ αυτούς και τους καινούργιους δούλους, που δεν ήταν παρά οι ηττημένοι. Οι δούλοι, δεν λειτουργούσαν σαν τάξη, δεν είχαν ταξική συνείδηση ακόμη και όταν έκαναν εξεγέρσεις εναντίον των αφεντικών. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί κοσμογονικές αλλαγές. Εκείνο όπως που έχει μείνει ακριβώς το ίδιο είναι η ιδιοποίηση του πλούτου από μια χούφτα ανθρώπων, τα αφεντικά. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο και τα αφεντικά, οι κεφαλαιοκράτες που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, τον ιδιοποιούνται.
Ο Πλάτωνας λοιπόν, που ήταν ο θεωρητικός εκφραστής των αφεντικών της εποχής του, δεν “έβλεπε” μέσα παραγωγής, έβλεπε δούλους και υλικά αγαθά. Δεν έβλεπε την διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις αλλά τα αφεντικά, που τα θεωρούσε φυσικούς ιδιοκτήτες του πλούτου. Η ρήση του ότι αιτία όλων των πολέμων είναι τα χρήματα ισχύει και σήμερα, αν ερμηνεύσουμε τη λέξη “χρήματα” σαν ξαναμοίρασμα του παγκόσμιου πλούτου και των αγορών. Για το ξαναμοίρασμα των αγορών έγιναν τόσο οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι του 20ου αιώνα, όσο και οι τοπικοί πόλεμοι στον αιώνα μας.