Στις μέρες μας δεν είναι απλό να διακρίνεις το απλό. Έχει συσσωρευτεί πάνω μας τόση σκόνη από εσκεμμένο ψέμα, είναι τόσο βαθύς, πολυπλόκαμος και ελκυστικός ο μηχανισμός της δημιουργίας αυταπατών και απογοήτευσης, που όταν κάποια στιγμή βρέχει αλήθειες ο ουρανός τον υποδεχόμαστε λυτρωτικά.
Με τους απλούς στίχους της, χωρίς εξωραϊσμούς και ωραιοποιήσεις η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή στα “Ποιήματα της νιότης και της ωριμότητας” της μας βοηθάει να διακρίνουμε ότι είναι σημαντικό, αληθινό, διαχρονικό στη ζωή μας. Δηλώνοντας εξαρχής το στίγμα της με ελάχιστες κομβικές λέξεις μας οδηγεί στις αξίες που υπερασπίζεται. Διακρίνει καθαρά γύρω της το γίγνεσθαι, εκφράζει την αγάπη της για τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και τον ψάχνει μέσα στα έργα του. Δεν συγχωρεί ούτε τους εφησυχασμένους ούτε αυτούς που εγκατέλειψαν τον αγώνα. Καταγγέλλει τον “εύκολο ύπνο της Γεσθημανής για τους δειλούς και τους προδότες”, τους αμέτοχους που χρησιμοποιούν προφάσεις.
Τις δυσκολίες του αγώνα τις αντιμετωπίζει χωρίς να παραμυθιάζεται:
“Κι αντίς για τον δράκο,
βλέπω μπροστά μου
τους ληστές και τους εμπόρους.
Κι ο μασκοφόρος που σκοτώνει
είν’ ο Θεός και το βασιλόπουλο.”
Επιδιώκοντας μια σκέψη ξεκαθαρισμένη, αποφασιστική, βασισμένη στην διαλεκτική φιλοσοφία δηλώνει:
“θέλω να καθαρίσω τις γνώσεις
που μας διδάσκουν στα σχολειά,
και στα πανεπιστήμια,
από τ΄ απόβλητα σκουπίδια
τις επίπλαστες, ψεύτικες αξίες,
και τη σκόνη του αποπροσανατολισμού
της αστικής ιδεολογίας”.
Πατώντας γερά στα πόδια της πατρίδας της απλώνει τα διεθνιστικά φτερά της στους αγωνιστές όπου γης, στους Ισπανούς αντιφασίστες, στους Παλαιστίνιους, στους Πορτογάλους επαναστάτες, στους Βάσκους αγωνιστές. Οραματίζεται έναν άλλο κόσμο μετά τους “βομβαρδισμούς”:
“Τότε που θα ‘χουμε γκρεμίσει
τα σύνορα που μας χωρίζουν
που θα ‘χουμε ενώσει τον κόσμο
σε ένα πανέμορφο ειρηνικό χωριό
συνάνθρωποι παγκόσμιοι συγχωριανοί μου”.
Τον θάνατο δεν τον φοβάται η ποιήτρια διότι η ίδια αισθάνεται πως είναι ένας απλός κρίκος της ζωής:
“Γεφύρωσα το ασήμαντο της ύπαρξής μου
με την ανεπανάληπτη σημαντικότητα της
μπόρεσα να αποδεχθώ
το τέλος της δικής μου της ζωής
με το όλο γλυκό τραγούδι της ζωής
για εκείνους που γεννιούνται”
Τα πανανθρώπινα πιστεύω της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή, οι βιωματικές καταθέσεις της, η στάση της απέναντι στη ζωή και τον αγώνα προβάλλουν αβίαστα κι αληθινά διότι δηλώνει ξεκάθαρα πως είναι μόνιμα ερωτευμένη:
” Ο έρωτας δεν είν’ προνόμιο
μόνο της νιότης.
Ατίθασος ωραίος τοξοβόλος
και στην ωριμότητα
έως το βάθος της ζωής
τα γηρατειά αποδιώχνει…
Σπίθα φλόγα ζωής ο έρωτας
αειθαλής μυσταγωγός και αθάνατος
σε όλη μας τη ζωή ακμαίος μας ζωογονεί
Αιώνια τον τραγουδάμε”.
Μέσα στη μέθη του έρωτα για όλες τις ομορφιές της ζωής οραματίζεται να γίνει η αγέλη κοινωνία, χωράφι εύφορο για να φυτρώνει και να καρποφορεί η τέχνη, ο πολιτισμός, η επιστήμη, η τεχνολογία. Με στόχο παντοτινό έναν εξανθρωπισμό που δεν έχει τέλος, που θα βαθαίνει και θα πλαταίνει συνεχώς σαν ένα ποτάμι που με τα ορμητικά νερά του θα εξαφανίσει όλα τα λασπόνερα που το κυρίαρχο σύστημα ακόμα κι όταν ανατραπεί θα έχει αφήσει πίσω του ως παρακολούθημα θλιβερό. Για τη Μαριάνθη η ζωή στην ποιοτικότερη έκφανσή της για όλους τους ανθρώπους όπου γης είναι κάτι παραπάνω από ένα ουσιαστικό. Είναι η μέγιστη αξία την οποία καλούμαστε να υπερασπιστούμε έναντι όλων των βαρβάρων που συνειδητά και στοχευμένα την καταστρέφουν και την εκχυδαΐζουν .
Αντώνης Δημητρίου Τσιλάκης
ΕΚΔΟΣΗ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
2023
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ