Στον καιρό του ο Πλάτωνας θεωρούσε ότι οι κυβερνήτες της τέλειας γι αυτόν πολιτείας πρέπει να είναι φιλόσοφοι. Προσπάθησε μάλιστα να πείσει τους άρχοντες (τους τότε ονομαζόμενους Τυράννους) ότι οι φιλόσοφοι, τα μεγαλύτερα για την εποχή μυαλά, θα έδιναν διέξοδο στα προβλήματα, αλλά τελικά δεν έπεισε κανέναν, Μήπως όμως η πρότασή του θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στη σημερινή Ελλάδα; Μήπως δηλαδή πρέπει να εμπιστευθούμε για τη διακυβέρνηση της χώρας κάποιο σοφό για να γλυτώσουμε από τα βάσανά μας, για να σταματήσουμε να στενάζουμε κάτω από τα μνημόνια, που το ένα διαδέχεται το άλλο, για να πάψουμε μόλις πληρώνουμε το ένα χαράτσι να μας έρχεται το επόμενο;
Μα… στην ουσία αυτό κάνουμε. Πάμε στην κάλπη και ψηφίζουμε τον καλύτερο, αυτόν που πλασάρεται κάθε φορά σαν ελπίδα, είτε αυτός προβάλλεται σαν τεχνοκράτης (βλέπε Παπαδήμας), είτε σαν ελπιδοφόρος δυναμικός ηγέτης (βλέπε Τσίπρας Μητσοτάκης, κλπ). Ενώ αυτό επαναλαμβάνουμε αδιάκοπα δε βλέπουμε φως στον ορίζοντα. Που βρίσκεται το λάθος λοιπόν; Είμαστε απλά άτυχοι που μέχρι σήμερα δε βρέθηκε κάποιος πραγματικά σοφός αλλά δοκιμάζοντας -δε μπορεί- κάποτε θα φανεί να μας σώσει;
Υπάρχει η λύση που δε δοκιμάσαμε ακόμα: Να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων τη συμβουλή του Πλάτωνα και να εμπιστευθούμε αυτόν που έχει και τη δύναμη και τη γνώση και την εμπειρία: τον εαυτό μας. Να μην αναθέσουμε σε κάποιον “επαΐοντα” τα προβλήματά μας, αλλά να πάρουμε εμείς οι ίδιοι, σαν οργανωμένος λαός την υπόθεση στα χέρια μας. Διότι εμείς, ο λαός, είμαστε αυτοί που καταλαβαίνουμε καλύτερα από κάθε άλλον το πρόβλημα που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Διότι εμείς, ο λαός, διαθέτουμε και οικονομολόγους και τεχνικούς και ικανούς επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, που έχουν και τη θέληση και τη γνώση και την πείρα να αγωνιστούν και να δώσουν λύσεις. Διότι η αληθινή ιστορία γράφεται πάντα με πρωταγωνιστή και μοναδικό αιμοδότη το λαό. Διότι χωρίς τον εργάτη, δηλαδή τον εργαζόμενο του πνεύματος και του χεριού κάθε ειδικότητας, “γρανάζι δε γυρνά”, ενώ ο εργάτης δεν έχει ανάγκη κανένα αφεντικό. Μπορεί να γίνει αφέντης του εαυτού του.
