Κάποιος μ ακούει και δεν το ξέρουν
όμως εκείνοι, που γι αυτούς τραγουδάω και που το ξέρουν,
συνεχίζουν να γεννιούνται και
να γεμίζουν τον κόσμο.
Αυτοί οι πολλοί που συνεχίζουν να γεννιούνται και να γεμίζουν τον κόσμο, χαιρετίζουν τον ποιητή τους, που πολύ τους αγάπησε, που πολύ τους πίστεψε και πάλεψε γι αυτούς. Ήταν σαν σήμερα στις 12 Ιουλίου του 1904, κάπου στην μακρινή Χιλή, που ήρθε στη ζωή αυτός ο διανοούμενος-μαχητής της ελευθερίας, ο ερωτευμένος με την ομορφιά και τους ανθρώπους, ειδικά με τους βασανισμένους και αδικημένους, “τους κολασμένους αυτής της γης”. Τραγούδησε τον πόνο και τα πάθη του λαού του και όλων των λαών της οικουμένης μια και το τραγούδι και ο πόνος δεν ξέρει από σύνορα, σημαίες και εθνικές ταυτότητες. “Εγώ θα μείνω με τους εργάτες, να τραγουδήσω για των ψαράδων τον ωκεανό, για το ψωμί των παιδικών μας αηδονιών και για την αγροτιά και για τ’ αλεύρι μας, τη θάλασσα, το ρόδι και το στάχυ, τους σπουδαστές, τους ναύτες, τους φαντάρους, για όλους τους λαούς σ’ όλους τους τόπους.” Ήταν ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο κατά κόσμο Πάμπλο Νερούδα. Ο κομμουνιστής συγγραφέας και ποιητής μιας επανάστασης που δεν έχει τέλος, όσο οι δυνάστες εξακολουθούν να υπάρχουν. Ο λυρικός τραγουδοποιός της φύσης και του τόπου του. “Έχω ανάγκη τη θάλασσα γιατί με διδάσκει δεν ξέρω αν μου δίνει μουσική ή συνείδηση” Αλλά και του έρωτα, που γίνεται οδηγός ζωής και κήρυκας της αλήθειας, που εξανθρωπίζει και δίνει φτερά για τα μεγάλα και ωραία.
Εμβληματική ποιητική δημιουργία του Νερούντα υπέρτατης πνευματικής αλλά και πολιτικής αξίας, έργο επικών διαστάσεων που αποτελείται από 231 ποιήματα και πάνω από 15.000 στίχους, χείμαρρος πραγματικός λέξεων, νοημάτων και υπέροχων εικόνων αποτελεί το Κάντο Χενεράλ. Το Canto General, που σημαίνει Γενικό Άσμα, πραγματική κραυγή ελευθερίας των τυραγνισμένων αυτού του κόσμου είναι η ιστορία της Λατινικής Αμερικής από την εποχή ακόμα της αποικιοκρατίας, ένας λυρικός ύμνος γεμάτος δύναμη και ομορφιά για τους ήρωές της, τις επαναστάσεις, τους αγώνες ενάντια στην καταπίεση, την τυραννία, τις δικτατορίες.
“Η ζωή μου στάθηκε η ποίησή μου και η ποίησή μου το στήριγμα όλων των αγώνων μου” έγραψε ο Νερούντα στην αυτοβιογραφία του. ” Αν και πολλά βραβεία μου δόθηκαν το μεγάλο μοναδικό μου βραβείο είναι να είμαι ποιητής του λαού μου”. Κι αυτός ο λαός, οι απλοί άνθρωποι που τόσο αγαπήθηκαν από τον ποιητή τους, τον αποχαιρέτισαν στην τελευταία του έξοδο αψηφώντας τους οπλισμένους στρατιώτες, τους ελεύθερους σκοπευτές και χαφιέδες του δικτάτορα Πινοσέτ, τραγουδώντας τον ύμνο της Unidad Popular και τη Διεθνή μετατρέποντας τη λύπη τους σε πράξη δύναμης και αντίστασης όπως τους δίδαξε ο μεγάλος τους ποιητής. Αυτός που προφητικά τραγούδησε: “Πατρίδα έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους, από κείνους που δώσανε μια σταγόνα αίμα πετούμενο και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι …απ το λαό σου.”
America Insurrecta, “Ξεσηκωμένη Αμερική”, Κάντο Χενεράλ
Πατρίδα, έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους,
από τέκνα αβάφτιστα, από μαραγκούς,
από κείνους που δώσαν σαν παράξενο πουλί
μια σταγόνα αίμα πετούμενο
και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή,
μες από εκεί που ο προδότης και ο δεσμοφύλακας
σε πιστεύανε παντοτινά θαμμένη.
Σήμερα, όπως και τότε, θα γεννηθείς απ’ το λαό.
Σήμερα θα βγεις μες απ’ το κάρβουνο και τη δρόσι.
Σήμερα θα καταφέρεις να τραντάξεις τις πόρτες
με χέρια κακοπαθιασμένα, με κομμάτια
ψυχής που περισώθηκε, με δέσμες
από βλέμματα που ο θάνατος δεν έσβησε:
εργαλεία φοβερά
κάτω απ’ τα κουρέλια, έτοιμα για τη μάχη”
ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΩΣ ΕΤΟΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ.
Στίχοι: Βασισμένοι στη ποίηση «Los muertos de la plaza» του Πάβλο Νερούντα, από το Canto General / Ελληνική μετάφραση Δ. Στρατηγόπουλου
Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση
τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος.
Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του
και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο
λαβωμένο στο πλευρό της
λαβωμένο στο πλευρό της.
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία.
Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα
Δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα.
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση
τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος.
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία.
Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ουτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους
Θέλω να τους δω να δικάζονται
Σε τούτη την πλατεία, σε τούτο δω το μέρος
Σε τούτη την πλατεία, σε τούτο δω το μέρος.
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζητώ την τιμωρία.