Μία εικόνα έχει κύριο θέμα το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που τιμά και σ’΄ αυτά επικεντρώνει ο ζωγράφος την προσοχή του. Γύρω τους όμως μπορεί να αναπτύσσονται στοιχεία που υποδηλώνουν τον χώρο που αφηγούνται δηλαδή κάτι σχετικό με την ιστορία του εικονιζόμενου. Τέτοια είναι θρόνοι, κτίρια, βουνά, δέντρα και γενικά το φόντο της εικόνας που παρά τον “δευτερεύοντα” ρόλο που διαδραματίζει ζωγραφίζεται με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εναρμονίζονται με το κύριο θέμα.
Η προσοχή μας είναι απαραίτητα από τη δημιουργία των προπλασμών. Όλοι οι προπλασμοί θα “δένουν” μεταξύ τους ώστε το αποτέλεσμα να έχει μια σωστή αισθητική εμφάνιση. Μετά την κάλυψη με προπλασμούς όλης της εικόνας θα πρέπει να συνεχίσουμε με τον φωτισμό των δευτερευόντων αυτών στοιχείων αφήνοντας τελευταίο το σάρκωμα (πρόσωπα, χέρια, πόδια).
Δύο είναι τα λάθη στα οποία θα μπορούσε να πέσει ο ζωγράφος στη δημιουργία του φόντου:
Το πρώτο θα ήταν να μην δώσει προσοχή και να τα ζωγραφίσει νατουραλιστικά. Αυτό θα έφερνε σε κραυγαλέα αντίθεση την τεχνοτροπία του κύριου μέρους της εικόνας με τις λεπτομέρειές της.
Το δεύτερο θα ήταν να αποδώσει μεν σχηματικά τα στοιχεία του φόντου αλλά άτεχνα, απρόσεκτα. Ένα πολύ συνηθισμένο λάθος για παράδειγμα τα βουνά, τα οποία στην Βυζαντινή τεχνική έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα, να ζωγραφίζονται μηχανικά και να θυμίζουν …“σκαλάκια”.
Γι αυτό αξίζει να περιγράψουμε αναλυτικά για κάθε ένα δευτερεύον στοιχείο την τεχνική που χρησιμοποίησαν μεγάλοι μεταβυζαντινοί αγιογράφοι.
Οι δημοσιεύσεις μας είναι παρατηρήσεις και σκέψεις που κάνουμε καθώς ζωγραφίζουμε. Σκοπός μας είναι να βελτιώσουμε την τεχνική μας και για να πειραματιστούμε με διαφορετικά υλικά και τεχνικές για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Ίσως οι σημειώσεις μας να αποτελέσουν κίνητρο για να παρακολουθήσουμε μαθήματα από χιλιάδες ζωγράφους που διδάσκουν τεχνικές ζωγραφικής στο ίντερνετ.