Πάντα εκστατικοί και τρωτοί μπροστά στο θάμβος του φωτός και της ζωής που αναβλύζουν οι στίχοι του Ελύτη. Σύνθημά του ο ήλιος. Κάτω από τη λάμψη του ξαναγεννιέται ο κόσμος, τα πράγματα λάμπουν γυαλισμένα και ολοκαίνουργα Πηγή ευτυχίας η φύση αντηχεί όλους τους αντίλαλους και σαλπίζει την ανάγκη ενός κόσμου στα μέτρα του ανθρώπου, του περήφανου ανθρώπου που δεν μοιρολογιέται, που δεν καταδέχεται τις ξοφλημένες ελπίδες και φτάνει μέσα από τη συνείδηση του θαύματος της ζωής χαρούμενος και χειραφετημένος στην απελευθέρωσή του. Ο έρωτας, η ομορφιά, η δίψα για δικαιοσύνη και ειρήνη, οι πανανθρώπινες αξίες που περνάνε από την καρδιά, η ηθική της καλοσύνης και της αθωότητας είναι όλα όσα αποτελούν τη μοναδική αλήθεια που πάνω της καρφώνει τη σημαία της χαράς και της ευτυχίας.
Ήλιος ο Πρώτος
Αποσπάσματα
…………..
Μέρα στυλπνή, αχιβάδα της φωνής που μ΄ έπλασες
γυμνό να περπατώ στις καθημερινές μου Κυριακές
ανάμεσα απ΄ των γιαλών τα καλωσόρισες.
Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο
Άπλωσε μια πρασιά στοργής για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του.
Ν΄ ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες,
τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι
για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος
από το αίμα της αψηφισιάς που ξέγραψε τη θλίψη
φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.
Είπα τον έρωτα, την υγεία του ρόδου, την αχτίδα
που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη
διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή
ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος
ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
……………
Πίνω νερό, κόβω καρπό
χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου
Οι λεμονιές αρδεύουνε τη γύρη της καλοκαιριάς,
τα πράσινα πουλιά σκίζουνε τα όνειρά μου.
Φεύγω με μια ματιά, ματιά πλατειά,
όπου ο κόσμος ξαναγίνεται όμορφος
όμορφος απ΄ την αρχή στα μέτρα της καρδιάς.