Έριξε και την τελευταία προεκλογική του ζαριά ο κ. Μπέος. Μάστορας ενός ακραίου λαϊκισμού: “Επικράτησε η λογική” δηλώνει μπροστά στην κάμερα (συγχαίροντας τον εαυτό του που τελικά το ρέμα του χωριού “Άλλη Μεριά” μπαζώθηκε παρά τη θέληση των κατοίκων). “Εμείς οι άντρες διαπληκτιζόμαστε, φωνάζουμε, τσακωνόμαστε και μετά ζητάμε συγνώμη. Αν εσείς όλοι θέλετε να μας περάσετε άλλα ήθη δικαίωμά σας είναι. ”
“Εμείς οι άντρες”, λοιπόν. Ωμά, σεξιστικά, νέτα-σκέτα. Ξέρει πως απευθύνεται στις πιο καθυστερημένες αντιλήψεις, με τις οποίες από την κούνια μας εμβολιαζόμαστε. “Τί κλαις βρε; κλαίνε οι άντρες; άκουγα τη μάνα μου να λέει. “Στο λόγο της αντρικής μου τιμής” έλεγε ο πατέρας μου. “Αν είσαι άντρας έλα δω” λέμε κι εμείς συχνά στους καυγάδες μας. “Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω”. Κι όποιος δεν συμμερίζεται αυτές τις αντιλήψεις κατά τον κ. Μπέο είναι “φλώρος”.
Έτσι ορίζεται κατ’ αυτόν ο “αντρισμός”: Ο άντρας ξεχωρίζει από τη γυναίκα επειδή αυτός είναι ο δυνατός σωματικά και κοινωνικά, αυτός που μπορεί να επιβάλλει το θέλω του με κάθε είδους τσαμπουκά. Έτσι φτάσαμε ακόμα και στις μέρες μας οι άντρες να κακοποιούν τις γυναίκες τους, να τις βιάζουν, να τις δολοφονούν. Και οι γυναίκες δέσμιες αυτής της ίδιας κοινωνικής ηθικής να φοβούνται ακόμη και να καταγγείλουν τον πατέρα, φίλο, σύζυγο βιαστή τους…
Πάνω σ΄ αυτή την ανήθικη ηθική, την καθυστερημένη αντίληψη που γεννήθηκε από την πρωτόγονη εποχή της πατριαρχίας στηρίζεται ο κ. Μπέος και ο οποιοσδήποτε καθυστερημένος, τραμπούκος, φασίστας, που “καθαρίζει” με τον τρόπο αυτό. Αλλά το νταηλίκι του κ. Μπέου δεν εκπορεύεται και από τη δύναμη της θέσης που κατέχει; Όταν καλεί την αστυνομική δύναμη να δράσει εναντίον όποιου του πάει κόντρα το κάνει με το αντριλίκι του και μόνο;
Αλλά ας δούμε συνολικά το πρόβλημα των κατοίκων του χωριού “ Άλλη Μεριά” που είχαν πολλαπλά δίκιο: Αλήθεια είναι και απολύτως λογικό ότι μετά την καταστροφή μέρους του δρόμου από τη νεροποντή είδαν με μεγάλη τους χαρά να μη περνάνε πια αυτοκίνητα, φορτηγά, νταλίκες από τον δρόμο που συνδέει το Βόλο με τα άλλα χωριά του Πηλίου. Ησύχασε το κεφαλάκι τους, έπαψε να κινδυνεύει η ζωή τους.
Θυμίζουμε ότι ο δρόμος που διασχίζει την Άλλη Μεριά είναι πολύ στενός, γεμάτος απότομες στροφές και χωρίς ορατότητα που με το ζόρι χωράνε δύο ΙΧ. Δε διαθέτει καθόλου πεζοδρόμια με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να παίζουν ανά πάσα στιγμή τη ζωή τους κορόνα γράμματα από τη στιγμή που πάνε να ξεμυτίσουν από την πόρτα του σπιτιού τους . Έπρεπε να υπάρχει δημόσιος ασφαλής δρόμος που να παρακάμπτει το χωριό. Έπρεπε να υπάρχει ρυμοτομικό σχέδιο. Να υπάρχουν πεζοδρόμια. Ο οικισμός να έχει εκείνα τα προαπαιτούμενα που παρέχουν μια ασφαλή και αξιοπρεπή διαμονή. Και την υποχρέωση δημιουργίας όλων αυτών των αυτονόητων για τη διασφάλιση της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων την έχει η πολιτεία με τα όργανά της.
Έχουν δίκιο λοιπόν να διαμαρτύρονται και να απαιτούν από τους εκλεγμένους ταγούς τους να δώσουν λύσεις σοβαρές και σύγχρονες τεχνολογικά στα τόσο σοβαρά αυτά ζητήματα. Βέβαια επέτρεψαν τελικά να γίνει το μπάλωμα του υπάρχοντος δρόμου για να αντιμετωπισθεί πρόχειρα το μείζον θέμα της επικοινωνίας με το Βόλο όταν τους υποσχέθηκαν ότι η λύση θα είναι προσωρινή και θα γίνουν τα δέοντα για την οριστική επίλυση των προβλημάτων τους. Μόνο που ο λαός διδασκόμενος από την εμπειρία του λέει και το σοφόν “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”.
Οι εκλογές πλησιάζουν. Πόσοι θα καταδικάσουν με την ψήφο τους τη βία, τον αυταρχισμό, το ψέμα, την απόκρυψη της πραγματικότητας με φαντεζί στολίδια, την προχειρότητα, τον σεξισμό; Μένει να το δούμε…