«Εγκώμιο στη διαλεκτική» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Το άδικο προχωράει σήμερα με αβέβαιο βήμα.
Γι’ ακόμα δέκα χιλιάδες χρόνια
οι καταπιεστές παίρνουνε μέτρα.
Η βία μάς βεβαιώνει πως
όπως είναι τα πράγματα, θα παραμείνουν.
Φωνή άλλη δεν ακούγεται
πάρεξ η φωνή των κυριάρχων,
ενώ η εκμετάλλευση ξελαρυγγιάζεται στις αγορές
πως μόλις τώρα ν’ αποδίδει ξεκινάει.
Μα κι από τους καταπιεσμένους
πολλοί λένε τώρα: ’Κείνο που θέλουμ’ εμείς
ποτέ δεν πρόκειται να γίνει.
Όμως όποιος ακόμα ανεβαίνει
δεν κάνει να λέει ποτέ!
Καθόλου βέβαιο το βέβαιο δεν είναι.
Όταν οι Αποπάνω αποσώσει θα ’χουνε τους λόγους τους,
θα μιλήσουνε οι Αποκάτω.
Ποιος θα τολμήσει πια να ξαναπεί ποτέ!
Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς!
Ποιος να την συντρίψει θ’ αναλάβει; Εμείς ομοίως!
Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε!
Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε!
Όποιος την κατάστασή του ξέρει και κατανοεί
πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει;
Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε,
είναι οι νικητές του αύριο,
όσο για κείνο το π ο τ έ
σ ή μ ε ρ α, έχει πλέον γίνει
κι έχουμε κιόλας αργήσει!
Πού πάμε σήμερα;
Ποιοι είναι οι νέοι ρόλοι που ανέλαβαν μετά τις εκλογές τα αστικά κόμματα.
Η Ν.Δ. απέκτησε την κυβερνητική αυτοδυναμία και για να εφαρμόσει χωρίς να δίνει λογαριασμό την αντιλαϊκή της πολιτική διαφημίζει το σλόγκαν “Για μια ελεύθερη Ελλάδα”
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας υποστεί εκλογική ήττα ονειρεύεται new look. Λες και δεν πληρώνει τις συνέπειες από την εφαρμογή των μνημονίων που κληρονόμησε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τα νέα μνημόνια που φόρτωσε σαν κυβέρνηση στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ πουλάει μια νέα “Ελπίδα”, με την προσδοκία να καρπωθεί κάποιο όφελος από την συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ λες και δεν είναι το κόμμα που υπέγραψε την περασμένη τετραετία το 70% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης.
Τα δεκανίκια του καπιταλιστικού συστήματος, φασίστες, κρυπτοφασίστες και αναπληρωματικοί βαστάζοι της εξουσίας του κεφαλαίου, όλοι τους, φορώντας το καπέλο του “αντισυστημικού” οργανώνουν το ρόλο τους για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης
Απέναντι σε όλους αυτούς, οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους υλοποιούν τα απλά λόγια του Μπέρτολ Μπρεχτ, καλώντας τους γονατισμένους να σηκωθούν και να αγωνιστούν για την ανατροπή της αδικίας και της εκμετάλλευσης επειδή το παλιό “ποτέ” έχει πια γίνει “σήμερα” και η νίκη του λαού έχει ήδη αργήσει.