Σαν σήμερα στις 10 Φλεβάρη του 1633 ο Μεγάλος φυσικός, μαθηματικός, αστρολόγος καθηγητής το Πανεπιστημίου της Πίζας Γαλιλαίος Γαλιλέι μπροστά στην Ιερά Εξέταση αποκηρύσσει τη θεωρία του ότι η γη κινείται. Ο μύθος λέει πως ο Γαλιλαίος φεύγοντας από την Ιερά Εξέταση επέμεινε στην άποψή του, αναφωνώντας «Και όμως κινείται» (E pur si muove). Η επιστήμη εκείνη τη στιγμή επιβεβαίωνε τη θεωρία του Ηράκλειτου που πριν 20 περίπου αιώνες δίδασκε ότι όλα αλλάζουν, με το περίφημο “τα πάντα ρει”. Η έξοδος από τον σκοταδισμό είχε ξεκινήσει. Και δύο αιώνες μετά τον Γαλιλαίο έρχεται ο Μαρξισμός να αποκαλύψει και να τεκμηριώσει πως και η ανθρωπότητα μπορεί να αλλάξει με την συνειδητή δράση του ανθρώπου.
Πολύμορφος και ιδιόμορφος ο σύγχρονος μεσαίωνας μέσα από μεταμοντέρνες ασυναρτησίες, ψυχολογικούς εκβιασμούς και βίαιες επιθέσεις επιμένει να κρατά την ανθρωπότητα κάτω από το ωραιοποιημένο σκοταδιστικό σάβανο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η άρχουσα τάξη υπερασπίζοντας τα συμφέροντά της προσπαθεί να διαιωνίσει το μεσαιωνικό “σκάσε και σκάβε”.
Και δεν παύουν φωτισμένοι αγωνιστές να μας θυμίζουν την ανάγκη για αλλαγή, για συνειδητή και επιστημονικά τεκμηριωμένη δράση για την αλλαγή του σημερινού Μεσαίωνα. Να θυμηθούμε με πόσους τρόπους πόσο καθαρά, σε κάθε ευκαιρία Μπέρτολ Μπρεχτ μας το υπενθυμίσει:
“Σύμφωνοι ότι όλα θα αλλάξουν
ο κόσμος κι η ανθρωπότητα
και προπαντός η αταξία των ανθρώπινων τάξεων…
Κι όταν θα ΄χετε καλυτερέψει τον κόσμο
να συνεχίσετε να τον καλυτερεύετε
αυτόν τον καλύτερο κόσμο
Συμπληρώστε κι άλλο την συμπληρωμένη αλήθεια…
Κι αν συμπληρώνοντας την αλήθεια
αλλάξατε την ανθρωπότητα, λοιπόν
αλλάξτε κι άλλο την αλλαγμένη ανθρωπότητα»
Μας υπενθυμίζει την αέναη αλλαγή. Με ποιητικό τρόπο επιμένει στην επιστημονική αλήθεια, πως η ούτε ένας κόκκος ύλης δεν υπάρχει που να μην αλλάζει διαρκώς. Πέντε δισεκατομμύρια χρόνια χρειάστηκαν για να πάρει η γη τη σημερινή της μορφή. Έξι εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε ο άνθρωπος από ανθρωποειδές να γίνει άνθρωπος. Το ίδιο ισχύει και για τις αλλαγές που συνεχίζουν να συντελούνται στην κοινωνία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από την εποχή που ο άνθρωπος έμπηξε στη γη τον πρώτο πάσσαλο για να οριοθετήσει την ατομική του ιδιοκτησία οι αλλαγές πήραν μια νέα μορφή και εκφράστηκαν με την ταξική πάλη. Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία μιας μικρής μειοψηφίας που έβαζε κάτω από την ιδιοκτησία της τον πλούτο που παρήγαγαν οι πολλοί. Η κοινωνία γι αυτό το λόγο χωρίστηκε σε κοινωνικές τάξεις και οι αγώνες για την άρση αυτής της αδικίας αποτελούν τη συνεχιζόμενη πάλη των τάξεων, που είναι άλλοτε ειρηνικές και αδιόρατες και άλλοτε σε περιόδους κρίσης επαναστατικές.
Η φωνή του Μπρεχτ καθαρή, απλή και δυναμική ηχεί σα σάλπιγγα παροτρύνοντάς μας όχι μόνο να αλλάξουμε συνειδητά την κοινωνία αλλά να συνεχίσουμε να την αλλάζουμε ακόμη και μετά την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Με τις νέες γνώσεις να συνεχίσουμε συνειδητά να αλλάζουμε την αλήθεια με μια πληρέστερη και να οδηγούμε τη νέα ανθρωπότητα σε μια ακόμη ανώτερη. Αυτή την εξελικτική ανθρώπινη πορεία που δεν έχει τέλος φωτίζει ο Μπρεχτ.