Τα θυμόμαστε ή τα ξεχνάμε; Μήπως οι κοκορομαχίες, τα τηλε-σόου και οι κάλπικες προεκλογικές φιέστες μας έχουν βάλει σε ένα ψεύτικο κλίμα;
Κρατάμε βαθιά στη μνήμη μας ότι πριν μερικές βδομάδες αγανακτισμένοι με σφιγμένα δόντια μας για την πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη βροντοφωνάζαμε “ Αυτοί μετράνε κέρδη κι εμείς ανθρώπινες ζωές”; Τί σήμαινε αυτό;
Βάζαμε αντιμέτωπες δυο λέξεις: Το επιχειρηματικό κέρδος των μεγάλων επιχειρήσεων από τη μια και τη ζωή μας από την άλλη. Ένα σύνθημα που συνοψίζει τη σοφία εκατό τόμων φιλοσοφίας. Δεν αναφερόταν μόνο στα θύματα από τη σύγκρουση δύο τρένων, αλλά και στα θύματα από την πυρκαγιά στο Μάτι, στα χιλιάδες θύματα του κορονοϊού που πέθαναν αβοήθητοι από τις ελλείψεις νοσοκομείων, γιατρών, νοσηλευτών, στα ανώνυμα θύματα που δολοφονεί καθημερινά το κοινωνικό μας σύστημα. Μήπως δεν είναι θύματα του συστήματος και οι συνταξιούχοι που δεν έχουν λεφτά να πάνε στο γιατρό, να αγοράσουν φάρμακα, να έχουν υγιεινή διατροφή; Θύματα δεν είναι οι άνεργοι που καταθλίβονται από την ανέχεια και την περιθωριοποίηση;
Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Πού βρίσκεται ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι με τον μόχθο τους; Διαβάζουμε στον οικονομικό και ημερήσιο τύπο αυτού του μήνα:
Ρεκόρ κερδών κατέγραψαν την περασμένη χρονιά οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες, με ενίσχυση πάνω από 303% ή καθαρά κέρδη 10,41 δισ. ευρώ σε έναν μόλις χρόνο! Είχαν τζίρο 106,84 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση της τάξης του 48,8% σε σχέση με το 2021. Πρόκειται μάλιστα για την πρώτη φορά που ο τζίρος τους φτάνει το 55% του ΑΕΠ (192 δισ.), χαρακτηριστικό κι αυτό της συγκέντρωσης του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.
Για την ίδια περίοδο ο μέσος μισθός καταγράφει μείωση 7,4%. Σε κάθε εργαζόμενο πέρυσι αντιστοιχούσε μία απόλυση. Ταυτόχρονα έχουμε εκτίναξη της ενεργειακής φτώχειας, με τις τιμές Ενέργειας και καυσίμων να πιάνουν «ταβάνι» ελέω «πράσινης μετάβασης» και ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν τι σημαίνει το διαχρονικό σύνθημα “Αυτοί μετράνε κέρδη κι εμείς ανθρώπινες ζωές”. Και τα προεκλογικά συνθήματα περί «ανάπτυξης για όλους» που επιστρατεύουν ξανά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί παρατρεχάμενοι είναι κάλπικα. Για να ανασάνει ο λαός πρέπει να χάσει το μεγάλο κεφάλαιο. Κι αυτά τα κόμματα πότε σαν κυβερνητικά και πότε σαν αντιπολίτευση με φιλολαϊκές υποσχέσεις αποδείξανε έμπρακτα ότι υπερασπίζονται τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Ένα μας δίδαξε η ζωή: Η μοίρα μας δεν πρόκειται να αλλάξει αν ξεχάσουμε την ουσία αυτού του συνθήματος. Αν δεν συμπαραταχθούμε με το κόμμα που υπερασπίζεται καθημερινά και δυναμικά το δίκιο μας μέσα και έξω από τη Βουλή. Αν σ αυτή τη βουλευτική αναμέτρηση, όσο κι αν γίνεται με σημαδεμένα χαρτιά, δεν τους αποδείξουμε με την ψήφο μας ότι δεν μπορούν να κλέψουν τα όνειρά μας για μιαν άλλη ζωή, που δεν έχει σχέση με την απανθρωποποιημένη ζωή του δικού τους κόσμου. Να τους αποδείξουμε ότι δεν μπορούν να τσαλαπάνε την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και τη συνειδητή μας βούληση να υπερασπιστούμε την ίδια μας τη ζωή.