Στo ερώτημα “πώς ξεκινάμε μια ακουαρέλα;” δεν υπάρχει μία και μοναδική απάντηση. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς αόριστα και σιβυλλικά λέγοντας πως εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κι αυτό είναι μια αλήθειας, αφού η γενική πορεία να δουλέψουμε από τα πιο ανοιχτόχρωμα στα πιο σκούρα δεν είναι μονοσήμαντη.
Μια επιλογή είναι αφού ολοκληρώσουμε το σχέδιό μας με μολύβι να ξεκινήσουμε να χρωματίζουμε πάνω σε στεγνό χαρτί ξεκινώντας από τους ελαφρύς τόνους. Μια τέτοια διαδικασία δεν διαφέρει ουσιαστικά από τη ζωγραφική με επικαλυπτικά χρώματα λαδιού. Απλά η πορεία θα ήταν αντίστροφη. Αν ακολουθήσουμε τους βασικούς κανόνες δεν θα διακινδυνεύσουμε και πολλά. Όλα εξαρτώνται από την αισθητική και την εμπειρία μας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τεχνική όταν ξεκινάμε με μεγάλο μαλακό βρεγμένο πινέλο πάνω σε πολύ βρεγμένο χαρτί (wet on wet). Συνήθως έχει προηγηθεί πρόχειρο ή λεπτομερές σχέδιο με μολύβι. Από την αρχή έως το τέλος δίνεται κυριολεκτικά μια ωραιότατη μάχη του ζωγράφου με το νερό. Τα χρώματα διεισδύουν το ένα μέσα στο άλλο και όσο πιο βρεγμένο είναι το χαρτί τόσο η διαβάθμιση και τα όρια των χρωμάτων είναι πιο ρευστά. Η παραμικρή κίνηση του χαρτιού, η παραμικρή προσθήκη ή αφαίρεση νερού, ο ψεκασμός με σπρέι μέρους ή όλης της επιφάνειας διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα
Μία επιλογή είναι να ξεκινήσει κανείς βρέχοντας ολόκληρη την επιφάνεια του χαρτιού, ενώ μια άλλη είναι το να βρέχει σταδιακά μόνο τα σημεία που δουλεύει.. Αν μάλιστα κάποια σημεία του σχεδίου πρέπει να παραμείνουν τελείως αζωγράφιστα μπορεί να επικαλυφθούν εξ αρχής με υγρό μασκαρίσματος (masking fluid).
Με το πινέλο στο ένα χέρι προσθέτουμε χρώμα. Με ένα απορροφητικό χαρτί στο άλλο χέρι αφαιρούμε χρώμα. Η πρόβλεψη του τελικού αποτελέσματος βοηθάει στο να υλοποιηθεί αυτό που επιδιώκουμε.
Όσο το χαρτί είναι ακόμη πολύ υγρό ή όταν σιγά σιγά στεγνώνει μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωγραφική χρησιμοποιώντας μεγάλα ή μικρά, σκληρά ή μαλακά πινέλα. Κάποιοι τόνοι που δεν μας ικανοποιούν μπορεί να αφαιρεθούν με βρεγμένο ή στεγνό πινέλο, ή με απορροφητικό χαρτί. Αν κάποια σχήματα θέλουμε να είναι διακριτά με σαφήνεια αφήνουμε το χαρτί να στεγνώσει τελείως πριν τα δημιουργήσουμε. Ένα πιστολάκι μαλλιών μπορεί να στεγνώσει το χαρτί γρηγορότερα.
Μια στεγνή επιφάνεια μπορεί να ξαναγίνει ολόκληρη ή τοπικά υγρή είτε με πλατύ πινέλο είτε με σταγόνες νερού είτε με ψεκασμό με ένα σπρέι. Το πού, το πότε και το πόσο υγρή χρειάζεται να είναι η επιφάνεια εξαρτάται σε κάθε φάση από την επιδίωξη του ζωγράφου.
Ακολουθώντας τη μέθοδο wet on wet ο ζωγράφος μπαίνει σε πολλές ενδιαφέρουσες, συναρπαστικές περιπέτειες. Το “τυχαίο” από τη διάχυση των χρωμάτων αντιμάχεται το “συνειδητό”, που προδιαγράφει το σχέδιο. Το τυχαίο μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά που πρόβλεπε στην αρχή ο ζωγράφος. Όλα τα “τυχαία” με τη σειρά τους οπωσδήποτε επηρεάζουν τη μετέπειτα συνειδητή του παρέμβαση μέχρι τέλους.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς βίντεο στο YouTube πολλών ζωγράφων που δουλεύουν με την τεχνική wet on wet. Χρησιμοποιείται τόσο στην τοπιογραφία όσο και στη νεκρή φύση. Στο κανάλι του Kanta Harousaki για παράδειγμα μπορούμε να δούμε την προσπάθεια του ζωγράφου να τιθασεύσει τα νερά που τρέχουν πάνω-κάτω δεξιά κι αριστερά, Στο κανάλι του Tim Wilmot παρακολουθούμε ένα εξ αρχής ελεγχόμενο τμηματικό βρέξιμο του χαρτιού με ελεγχόμενες “χοντροπινελιές” που τελικά σχηματίζουν εξαιρετικές χρωματικές διαβαθμίσεις.
Οι δημοσιεύσεις μας είναι παρατηρήσεις και σκέψεις που κάνουμε καθώς ζωγραφίζουμε. Σκοπός είναι να βελτιώσουμε την τεχνική μας και για να πειραματιστούμε με διαφορετικά υλικά και τεχνικές για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Μπορεί επίσης οι σημειώσεις μας να αποτελέσουν κίνητρο για να παρακολουθήσουμε μαθήματα από χιλιάδες ζωγράφους που διδάσκουν τεχνικές ζωγραφικής στο ίντερνετ.