Λευκή φωνή
Ανάβλυσε απ΄ το πρώτο καρδιοχτύπι
Της μαγιάτικης γλυκανθένιας αγκαλιάς.
Ξεχύθηκε στις τεντωμένες μου παλάμες
Στην αρμονία της οπτασίας σου
Στα φτερά του πρωινού αργοσάλευτου ζέφυρου.
Στείλε αλαφροΐσκιωτο σκίρτημα να τη μαζέψει
Γλυκιά Μαργαριταρένια Νύφη.
Λευκή φωνή
Ανασαίνει και χιλιοπεθυμεί
Να καθρεφτίσει το μετάξι της λαλιάς σου
Στης ξαστεριάς την αγκαλιά
Στης αυγής τα κρυστάλλινα ανθονέρια
Να σε στολίσει πορφυρένια αναγαλιάσματα
Να σε χαϊδέψει με τ΄ ασήμι
Της γλυκύτερης νότας ενός χελιδονοφιλιού.
Κάποια λευκή φωνή προσμένει
Ένας ατέλειωτος παλμός νοσταλγικός
Πλεγμένος ακάνθινο στεφάνι.
Αντώνη Δημητρίου Τσιλάκη