Εδώ και πάνω από έναν αιώνα ο Κ. Καβάφης με το ποίημά του “Τείχη” αναρωτιέται πώς δεν κατάλαβε ότι γύρω του χτίζονταν τείχη που τον καταδίκαζαν στον αποκλεισμό
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Συνηθίσαμε να βλέπουμε στα ΜΜΕ σκηνές από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Ξεχνιόμαστε εύκολα με τις επόμενες ειδήσεις, τις διαφημίσεις, τις σειρές.
Κι αυτή η συνήθεια μας αποκοιμίζει και δεν αναρωτιόμαστε πια γιατί ξέσπασε και για ποιο λόγο διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της χώρα ήταν κεραυνός εν αιθρία; Κάποιος τρελός ιμπεριαλιστής ονόματι Πούτιν σαν άλλος Χίτλερ, αποφάσισε να καταπιεί μια αρκετά μικρότερη χώρα; Δηλαδή άφρονες και τρελοί ηγέτες σπέρνουν στη γη το θάνατο, την καταστροφή και την προσφυγιά;
Καταλαβαίνουμε έστω και τώρα ότι μεγαλώνει ο κίνδυνος γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και πως ενισχύεται η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας σ’ αυτό το μακελειό; Αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες της κυβερνητικής δήλωσης ότι «θα στείλουμε στρατό αν το ζητήσει το ΝΑΤΟ» σε χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία!
Αντιλαμβανόμαστε έστω και αυτή τη στιγμή ότι κάτι ανάλογο αλλά συγκαλυμμένα είχε πει στη Βουλή και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, όταν υποστήριξε ότι η αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία θα έπρεπε να γίνει μέσω αποφάσεων διεθνών οργανισμών; Ποιοι διεθνείς οργανισμοί; Αφού αυτοί έχουν μετατραπεί εδώ και 3 δεκαετίες σε όργανα των ιμπεριαλιστικών κρατών και υπερασπίζουν ότι συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να ευλογήσουν τις ΝΑΤΟϊκές θέσεις.
Τίποτα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ας ρίξουμε μια ματιά στις πολιτικές εξελίξεις στην καπιταλιστική Ουκρανία και στις γύρω χώρες από το 1991 και μετά. Είχαμε σωστή πληροφόρηση για τις ΝΑΤΟϊκές δραστηριότητες στην περιοχή ή αποκομιζόμασταν από τις χαλκευμένες ειδήσεις των καναλιών; Έχουμε ακουστά τους πολέμους του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη, αλλά αναρωτηθήκαμε ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό που συνδέει όλους αυτούς τους πολέμους και μαζί τους τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν είναι ξαφνικό. Τίποτα δεν είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων κάποιων τρελών, ανεγκέφαλων ηγετών. Για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν όλοι μας και ο καθένας χωριστά έχουμε μερίδιο ευθύνης, της ευθύνης της άγνοιας, της αδράνειας, της ανοχής.
Διότι όταν αγνοούμε τα πραγματικά γεγονότα ή παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα αυτών που “βγάζουν σπυράκια” στο άκουσμα της αγωνιστικής κραυγής “ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός”, τότε είμαστε καταδικασμένοι να υφιστάμεθα τους πολέμους και τις συνέπειές τους. Τους πολέμους που ήρθανε και τους πολέμους που θα έρθουν στη γειτονιά μας ή και στο σπίτι μας.
Με την ανοχή της παραπληροφόρησης, με την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας μόνο με κατάρες και ευχολόγια, χωρίς διαρκή επαγρύπνηση και συμμετοχή στους λαϊκούς αγώνες είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τη δυστυχία και τη φτωχοποίηση των λαών, μαζί και του δικού μας.
Είμαστε καταδικασμένοι να ξαφνιαζόμαστε και να απορούμε σαν τον Καβάφη πώς χτίστηκαν γύρω μας τα τείχη. Μα τείχη δεν χτίζονται ερήμην μας. Μπαίνουν τα θεμέλια όταν συγκρούονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Κι εμείς δεν συμπαρατασσόμαστε με αυτούς που καταδικάζουν τον ιμπεριαλισμό και διαδηλώνουν στους δρόμους. Τα τείχη χτίζονται πέτρα την πέτρα, ξεκινώντας από τον πρώτο νεκρό και καταλήγοντας σε εκατόμβες νεκρών. Κι εμείς ξαπλωμένοι στην πολυθρόνα αν δεν αλλάξουμε κανάλι περιμένουμε να μας ανακουφίσει η επόμενη εκπομπή.
Είμαστε υπεύθυνοι για τα τείχη που χτίζονται γύρω μας. Τα τείχη αυτά που μας μαντρώνουν ολοένα και περισσότερο στη δυστυχία και τα αδιέξοδα.