Κλείτου Κύρου: Η αναζήτηση

Λίγο πριν φανούν στον ουρανό τα πρώτα ροδοχρώματα της αυγής, η νύχτα έχει το πιο σκοτεινό της χρώμα, το πιο μαύρο, το πιο εφιαλτικό . Κι όμως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι αυτό που φέρνει το ωραιότερο ξημέρωμα.

Αυτό είναι το μήνυμα που μας δίνει ο ποιητής. Η αλήθεια που με σιγουριά ευαγγελίζεται. Η καλή αγγελία που δεν είναι πίστη θεολογική αλλά βεβαιότητα επιστημονική, νομοτέλεια ιστορική. Στην ανθρώπινη πορεία μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι πάντα οι σκοτεινοί αιώνες οδηγούσαν σ ένα χρυσό αιώνα, πάντα οι μεσαίωνες έφερναν μια αναγέννηση. Κάθε οπισθοδρόμηση, όσο λίγο ή πολύ κι αν κρατούσε, ακολουθούνταν από μια εφόρμηση στο μέλλον. Κι αυτό δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό.

Οι κοινωνικές συγκρούσεις, που βάση τους είχαν πάντα τον αγώνα για την ελευθερία του ανθρώπου και την αποτίναξη των σχέσεων υποταγής και κυριαρχίας, αποτελούσαν πάντα την κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

Η καθοριστική αιτία της προχωρητικής ανάπτυξης της κοινωνίας από τις πρωτόγονες εποχές ως τις μέρες μας και του περάσματος από τον ένα κοινωνικό σχηματισμό στον άλλο υπήρξε η βούληση και η συνειδητή δράση του ανθρώπου για την κατοχύρωση της ελευθερίας του από εκείνες τις φυσικές και κοινωνικές δυνάμεις που του στέκονταν εμπόδιο στο δρόμο του αυτό. Και σε περιόδους ακόμα σήψης και παρακμής, όπως η σημερινή, όπου οι άνθρωποι μετατρέπονται σε απρόσωπο, χωρίς θέληση και ταυτότητα πλήθος με τις πλατιές μάζες να παραμένουν άβουλες και αλλοτριωμένες, αμέτοχες στην πάλη για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο, η σαπίλα και η ίδια η δυσωδία του συστήματος μεγαλώνει τόσο, γίνεται τόσο έντονη, που αυτό το ίδιο το σύστημα με την αποτρόπαιη εγκληματικότητά του, τις τεράστιες αντιφάσεις του και τις βαθιές εσωτερικές του αντιθέσεις θα δημιουργήσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την κατάργησή του.0

Κι αυτό δεν είναι μόνο ελπίδα, απλή προσδοκία. Είναι η αναπότρεπτη πραγματικότητα που θα υλοποιήσουν οι κοινωνικές εκείνες δυνάμεις, που θα παλέψουν για έναν κόσμο χωρίς καταπιεστικές και καταπιεζόμενες τάξεις, χωρίς πλούσιους και φτωχούς λαούς, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Οι αναμονές λιγοστεύουν, οι ελπίδες φουντώνουν, το ξημέρωμα δεν αργεί, επιμένει ο ποιητής. Και είναι σίγουρο, γιατί η ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αποτραπεί.

Κλείτου Κύρου: ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Απόψε βασανίστηκαν και πάλι οι αρχαίες μνήμες
Απόψε εξαντλήθηκαν οι τελευταίες αναμονές
Η νύχτα καταθλιπτικά γέρνει επάνω στις ψυχές μας
Κι εμείς του κάκου ψάχνουμε μιαν ήλιου αναλαμπή
Μονάχοι, ολομόναχοι στα ρίγη του χειμώνα
Ζητούμε λίγη ζεστασιά σε σκορπισμένες στάχτες
Χάσαμε καθρεφτίσματα σε λαμπερά φευγάτα μάτια
Ψάχνουμε είδωλα νεκρά σε λίμνες που έχουνε στερέψει
Όλα μάς άφησαν γοργά
– τα πεύκα, οι αμμουδιές,
του ανέμου τα σφυρίγματα, τα χάδια, οι επάλξεις..-
Κι όμως το ξέρουμε καλά.
Πριν απ το ξημέρωμα
θα ξαναγεννηθούν οι αναμονές,
οι ελπίδες θα πληθαίνουν…