Το ημερολόγιο έγραφε 17 Σεπτέμβρη 1982, όταν σταμάτησαν οι μουσικές στο φεστιβάλ της ΚΝΕ στο Περιστέρι κι ακούστηκε η πικρή είδηση: Ο Μάνος της καρδιάς μας είχε φύγει. Ο τρυφερός, ο ερωτικός, ο παρηγορητικός, ο καταγγελτικός, ο ασυμβίβαστος, ο μαχητής, αυτός που “δεν ήταν πλατάνι και βελανιδιά αλλά μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος”.
Τα τραγούδια του όμως τα πολυαγαπημένα έμειναν κοντά μας, παρέα μας αχώριστη, στις μικρές προσωπικές μας στιγμές, στις χαρούμενες παρεΐστικες μαζώξεις μας, στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, σ όλους τους δρόμους του ανθρώπινου μόχθου και αγώνα για ό,τι πραγματικά αξίζει στη ζωή.
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη