Είναι αλήθεια πως περνάμε δύσκολες μέρες. Τα δημόσια χρέη που όλο και μεγαλώνουν και οι πόλεμοι στους οποίους εμπλεκόμαστε άμεσα με την κυβερνητική πολιτική που θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε ενεργειακό κόμβο έχουν δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Δε φαίνεται φως στο τούνελ. Όμως ο Έλληνας τραγωδός Ευριπίδης κάτι βλέπει. Στην εποχή του θεωρούσε ότι “οι πολύ δύσκολες καταστάσεις φέρνουν και μεγάλες αλλαγές”. Η ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι αυτό εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα. Οι συσσωρευμένες κοινωνικές δυσκολίες οδήγησαν τόσο στη Γαλλική Επανάσταση όσο και στην Οχτωβριανή Επανάσταση.
Μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ευρώπης οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σχεδόν όλοι οι λαοί της γης παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Τον κίνδυνο μεγάλων κοινωνικών εκρήξεων προέβλεπε λίγο πριν πεθάνει και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι σύμβουλος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όλων των προέδρων των ΗΠΑ από το 1977 λέγοντας ότι φοβάται την απότομη αφύπνιση των μαζών.
Μα ποιος ήταν τέλος πάντων αυτός ο Ευριπίδης, που έβλεπε στην εποχή του αυτό που μετά από 22 αιώνες απέδειξε ο Μαρξ και που σήμερα έχει γίνει ο μόνιμος εφιάλτης της παγκόσμια αστικής τάξης; Στο σχολείο μας μάθανε πως ήταν ο …τρίτος και καταϊδρωμένος τραγικός ποιητής. Πως τώρα αποδεικνύεται πως ήταν ερμηνευτής και προφήτης των κοινωνικών εξελίξεων;
Δυο λόγια μόνο για τον Ευριπίδη.
Μορφωμένος όσο λίγοι στην εποχή του στόχευε στο άνοιγμα νέων δρόμων στη σκέψη, χτύπησε το συμβατισμό κι έκανε ό,τι πρέπει να κάνει κάθε προδρομικός στοχαστής. Γκρέμιζε και οικοδομούσε. Γι αυτό εκτός από φανατικούς θαυμαστές είχε και πολλούς εχθρούς. Στο ζήτημα της θρησκείας στάθηκε ένας ελευθερόφρονας. Γύρω στα 432π.Χ μαζί με τον Αναξαγόρα και την Ασπασία είχε κατηγορηθεί για ασέβεια, κατηγορία που δεν ήταν εντελώς αβάσιμη, καθώς ο Ευριπίδης, όπως όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι που είναι άξιοι του ονόματός τους, δεν μπορούσε να κρύβει τις ιδέες του, ούτε να προσποιείται το θρήσκο ή τον ουδέτερο στο ζήτημα αυτό. Ο Ευριπίδης τίποτα δεν έπαιρνε σαν δοσμένο και αμετάβλητο. Ακόμα δεν αναγνώριζε κανένα κύρος στην παλιά ηθική, ούτε έδειχνε και μεγάλο σεβασμό στις παραδόσεις. Στάθηκε πάντοτε ένας φανατικός οπαδός της επιστημονικής έρευνας και της κριτικής. Για τελευταία φορά ο Ευριπίδης εμφανίζεται στην Αθηναϊκή σκηνή με την τραγωδία του Ορέστης το 408 π.Χ. Ήταν η εποχή, που οι ολιγαρχικοί τον πολεμούσαν ανελέητα και οι κωμωδιογράφοι τον συκοφαντούσαν και τον σατυρίζανε. Γι αυτό το λόγο εντελώς απογοητευμένος άφησε την Αθήνα και πήγε στην Πέλλα της Μακεδονίας. Σε καμιά εποχή η αντίδραση δε συγχωρούσε τους πρωτοπόρους. Ο Ευριπίδης ήταν ένας από αυτούς. Γι αυτό και ακόμη και σήμερα τον “θάβουν”.