“Γεννηθήκαμε μια φορά και δεν γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, κι είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία για αργότερα. Κι η ζωή κυλά και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες.” έλεγε ο Επίκουρος
Το μεγάλο μήνυμα του Επίκουρου, που κλείνει μέσα του την αισιοδοξία, την ελπίδα και την πίστη στη δύναμη του ανθρώπου να βρει τη χαρά και την ευτυχία σ αυτή την μικρή, την πρόσκαιρη και μοναδική πάνω στη γη υπαρκτή ζωή και σε καμμιά άλλη ουράνια ή μεταθανάτια, είναι αυτό: Ο κόσμος μας είναι γεμάτος ζωντάνια και ομορφιά. Η ζωή είναι η υπέρτατη χαρά και οι άνθρωποι, όταν γίνονται δημιουργοί, όταν δηλαδή αποκτούν την ικανότητα να καθορίζουν οι ίδιοι και προς όφελός τους τις τύχες τους, τότε μόνο μπορούν να οικοδομούν στο εδώ και στο τώρα το αγαθό της ευδαιμονίας, που δεν είναι άλλο από αυτό της ελευθερίας. Στόχος εφικτός, που πραγματώνεται μέσα από τη γνώση, την απεξάρτηση από τους φόβους και τις φοβίες που χειραγωγούν και φυλακίζουν την ανθρώπινη δύναμη, από τη συνειδητοποίηση της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, από την πάλη για το καλύτερο σήμερα και αύριο, που θα ικανοποιεί τις αληθινές υλικές και πνευματικές ανάγκες. Γιατί τόσο η μεγάλη ιστορία του κόσμου όσο και η μικρή του καθενός ανθρώπου χωριστά γράφεται μέσα από τη συνειδητή δράση και παρέμβαση στο αδιάκοπα μεταβαλλόμενο γίγνεσθαι της ζωής. Και είναι αυτός τελικά ο δρόμος του αγώνα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ο μοναδικός τρόπος διεκδίκησης και υλοποίησης μιας ζωής αντάξιας του ανθρώπου. Καθώς μάλιστα το μέλλον είναι άδηλον, η όποια αναβολή για αύριο αυτού του αγώνα για την προσωπική και κοινωνική ευτυχία είναι μια χαμένη ευκαιρία για το σήμερα, που όπως σοφά μας λέει ο Επίκουρος, είναι το μόνο που έχουμε.