Όταν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία καταστρέφει ότι άφησε όρθιο η παλινόρθωση του καπιταλισμού
Όταν οι δυνάμεις καταστολής στην Μελίγια δολοφονούν ασύστολα τους κατατρεγμένους αυτής της γης,
Όταν οι κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας συναγωνίζονται τις νεοφιλελεύθερες στο ποια θα υπερασπιστεί καλύτερα τις προετοιμασίες για τον επόμενο πόλεμο,
Όταν το δίκαιο του ισχυροτέρου απειλεί την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας
Όταν η εκμετάλλευση του μόχθου των εργαζομένων όπου γης παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις
Προσπαθώ να ζωγραφίσω την Ελπίδα.
Η Ελπίδα έχει το χρώμα της αντίστασης που ανασαίνει στις συναυλίες, που ακούγεται στις πορείες διαμαρτυρίας, που υψώνει το ανάστημά της στις απεργίες. Οι πορτοκαλί φόρμες των απεργών της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά φωνάζουν από μακριά για τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, φωτίζουν το δρόμο της συνειδητής διεκδίκησης της ζωής που μας αξίζει.
