Θρήνος και οδυρμός για την ανείπωτη τραγωδία. Φταίει -λένε- η κακιά ώρα. Φταίει ο σταθμάρχης που ξέχασε να αλλάξει τις ράγες. Φταίει ο Υπουργός που δεν πίεσε για εκσυγχρονισμούς. Φταίει η ανίκανη κυβέρνηση. Φταίει η αντιπολίτευση που εκμεταλλεύεται την τραγωδία για κομματικά οφέλη. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον κι όλοι μαζί συγκαλύπτουν τον εγκληματία.
Έρχονται και εκλογές. Η εκμετάλλευση της τραγωδίας βρίσκεται ήδη σε πρώτο πλάνο. Στα ΜΜΕ μοστράρουν πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί υπεύθυνοι: ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και αλληλοκατηγορούνται προκειμένου να αποκομίσουν κομματικά οφέλη.
Είναι μόνο η τραγωδία στα Τέμπη; Είναι μόνο η Ελλάδα που καταγράφει τραγωδίες; Θύματα θα υπάρχουν παντού σε κάθε χώρα. Θύματα πολέμων, θύματα αθώων από βομβαρδισμούς, θύματα που πνίγονται στις θάλασσες, θύματα από τις δυνάμεις καταστολής, θύματα βίας, θύματα από πείνα, θύματα από έλλειψη καθαρού νερού, θύματα από ιατρικές ελλείψεις, θύματα, θύματα, θύματα. Μόνο θύματα.
4 χρόνια μετά την τραγωδία στο Μάτι οι δίκες …συνεχίζονται και στο τέλος για όλα φταίει η κακιά στιγμή, οι αβλεψίες, τα λάθη. Δίκες έγιναν και για όλες τις φαλκονέρες, αλλά το εφοπλιστικό κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο. Το ίδιο και οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι που βρίσκονται πίσω από τα πολεοδομικά έργα. Ποιος είναι όμως ο κρίκος που συνδέει όλα αυτά τα διαρκή εγκλήματα;
Είναι το επιχειρηματικό κέρδος, που από τη φύση τους έμπαινε και μπαίνει πάνω από την ζωή. Δεν υπάρχει έγκλημα, έγραφε στον καιρό του ο Μαρξ, που να μην το κάνει ο καπιταλιστής για το κέρδος, κι αυτό επαληθεύεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Αν δεν λαμβάνουμε υπόψη μας το ρόλο που παίζει το επιχειρηματικό κέρδος τόσο στην καθημερινότητά μας, όσο και στις συμφορές που βιώνουμε τίποτα ουσιαστικό δεν θα αλλάξει. Είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα συνεχίζεται όσο οι λαοί τρέφουν αυταπάτες, πως με μικροδιορθώσεις και μικροβελτιώσεις στο κοινωνικό σύστημα και στις τεχνολογίες κάτι θα μπορούσε να αλλάξει.
Το βλέμμα μας πρέπει να είναι καθαρό και αμετακίνητο και για την πρόσφατη τραγωδία στα Τέμπη. Οφείλουμε να δίνουμε καθημερινά τη μάχη για την αποκάλυψη της αλήθειας, της ουσίας του εγκλήματος. Να ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή των αδικοχαμένων θυμάτων, των φοιτητών, των αγωνιζόμενων εργαζομένων που από την πρώτη στιγμή διαδηλώνουν και βροντοφωνάζουν:
«Το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή»,
«Δεν είναι ατυχία ούτε κακιά στιγμή είναι το κέρδος πάνω απ τη ζωή».
«Στο βωμό του κέρδους θυσία οι νεκροί δεν είναι δυστυχήματα είναι επιλογή».