Μια φωτεινή εικόνα από έναν ανθρώπινο μελλοντικό κόσμο. Παιδιά που ξέρουν μόνο το αδελφωμένο “μαζί” και όχι το “δικό μου” και το “δικό σου”. Λαοί που βρίσκονται μακρυά από πολέμους και ανταγωνισμούς. Λαοί που δεν αφήνουν τις θρησκείες και τις εθνότητες να τους χωρίζουν. Λαοί που μοιράζονται το μόχθο τους και εργάζονται για το γενικό καλό της ανθρωπότητας.
Πόσο μελλοντικός είναι αυτός ο κόσμος; Εμείς θα το αποφασίσουμε. Αλλά για να τον κάνουμε πραγματικότητα, πρέπει πρώτα να τον ονειρευτούμε. Να τον πιστέψουμε δυνατά, πολύ δυνατά. Να τον κάνουμε κομμάτι της καθημερινότητάς μας, σημαία στις διαδηλώσεις μας για την ειρήνη, το ψωμί, τα δικαιώματά μας.
Άλλωστε ό,τι ανθρώπινο και σπουδαίο έχει γίνει σ αυτόν τον κόσμο, δεν έχει ξεκινήσει από ένα όνειρο που οι πολλοί το χλεύασαν και το ‘παν ουτοπία;