Πριν πιστέψει ο λαός στον Λένιν, είχε πιστέψει ο Λένιν στην απεριόριστη δύναμη αυτού του εξαθλιωμένου, ταπεινωμένου και βαθειά δυστυχισμένου λαού. Ο Λένιν πρώτος αυτός μπόρεσε και είδε στις άβουλες μάζες τους αυριανούς δημιουργούς της ιστορίας, πρώτος αυτός πίστεψε στη νίκη της λαϊκής εξέγερσης και μπήκε μπροστάρης στον υπέρ πάντων αγώνα για να γίνει αυτός ο λαός κύριος της τύχης του και της ζωής του, για να γεννηθεί ο νέος κόσμος και να περάσει η ανθρωπότητα στο επόμενο στάδιο της ιστορικής της εξέλιξης.
Μέχρι σήμερα η μορφή του μεγάλου αυτού επαναστάτη, ηγέτη του προλεταριάτου της Ρωσίας αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, σύμβολο όλων των μαχητών της ελευθερίας για την επαναστατική αλλαγή του κόσμου μας, χτυπάει θυμίζοντας σε όλους τους αγωνιστές πως η χειραφέτηση, η απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της μοιρολατρίας και της παθητικότητας δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν εξασφαλισθεί η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Κι αυτό εξασφαλίζεται μέσα από την ασίγαστη ταξική πάλη για τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς , για την αταξική κοινωνία των ελεύθερων και ευτυχισμένων ανθρώπων.
Ο πρωτοπόρος ποιητής και επαναστάτης Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι έγραφε στο καιρό του:
Ξέρω έναν εργάτη
που γράμματα δε νογάει.
Δεν γεύτηκε μήτε τ΄ αλφαβήτου το αλάτι.
Όμως άκουσε κάποτε τον Λένιν να μιλάει
κι όλα τα κατάλαβε το μυαλό του εργάτη,
Άκουσα
κάποιου χωριάτη απ΄ τη Σιβηρία την ιστορία.
Σηκώθηκαν με τα ντουφέκια
πήραν τη γη, την κάρπισαν.
Για τον Λένιν
δεν είχαν ούτε διαβάσει, ούτε ακούσει
μα λενινιστές κιόλας όλοι τους ήσαν.
Είδα βουνά, που βλαστάρι δε βγαίνει.
Μονάχα το σύννεφο στα βράχια σκοντάφτει.
Κι εκατό βέρτσια πιο πέρα
κάποιος ερημίτης να μένει, που στα κουρέλια του
το σήμα του Λένιν αστράφτει.
Θα μου πούνε- πως μιλάω για κονκάρδες
που τα κορίτσια τις καρφώνουν στο ρούχο τους κοκέτικα
παραξενιές της ζωής.
Μα όχι δεν είναι κονκάρδες
είναι η καρδιά η ίδια, που ανάβει το ρούχο
και λάμπει γεμάτη αγάπη για τον Ίλιτς.
Αυτό δεν εξηγείται με της εκκλησίας τα τεφτέρια
κι ούτε κανένας θεός το πρόσταξε:
Γίνου ο εκλεκτός!
Με ανθρώπινο βήμα
με εργάτη χέρια,
με το δικό του μυαλό
πήρε το δρόμο
αυτός….
Από το ποίημα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι “ Β. Ι. Λένιν”